Beleving in de winkel is belangrijk, zeggen mensen die zeggen dat ze verstand hebben van retail. Dus struikel je in menige winkel over interactieve beeldschermen, opgedrongen cappuccino’s, gemaakt-vriendelijke verkopers en andere ‘belevingsmomenten’. Terwijl ik gewoon efficiënt wil winkelen.
Dus ging ik naar de Wibra in de hoop daar notitiebloks te vinden, formaat A5. Ik weet waar die notitiebloks altijd liggen. Dus ik ging recht op het doel af. Helaas, ze lagen er niet. Ik keek nog even aan de andere kant van het rek bij de enveloppen, maar nee hoor, helemaal niks. Ik wierp nog even een blik op barokke fotolijstjes, rollen plakband, passeerde het scheerschuim, de geurzakjes en spatadergel en verdween richting kassa met niks. Bij elkaar had mijn bezoek minder dan 2 minuten geduurd en dat was toch wel lekker efficiënt. Logisch, want in zo’n Wibra is niks te beleven en dan is het wel zo prettig om daar heel gericht te ‘shoppen’.
Tempo maken
Zo vind ik het heerlijk om in een meubelzaak rond te lopen waar veel te zien is, maar weinig te beleven. Meestal is er een hoofdpad met aan weerszijden opstellingen zodat je veel ziet en toch lekker tempo kunt maken. Dat moet ook, want veel meubelzaken zijn erg groot en zoveel tijd heb ik nu ook weer niet. Op afstand zie je al of zo’n bank, kast, lamp of bed aan jouw smaak voldoet en omdat dat meestal niet het geval is, kun je je in korte tijd een aardig beeld vormen van zo’n zaak.
Wilt u even rondkijken?
Ik word wel eens opgehouden door een tv scherm waarop te zien is hoe het leer op een bank wordt gezet of hoe je die modulaire kast zelf naar eigen voorkeur kunt samenstellen. Dat vind ik vaak wel leuk om te zien. Net zoals dat scheefhangende schilderij of die kapotte lamp in een serie van 5. Dat trekt mijn aandacht.
Dat geldt niet voor het personeel. De verkoper die bij de entree mij niet eens had gezien of hooguit niet veel verder kwam dan ‘Wilt u even rondkijken?’ weet mij nooit te vinden want daarvoor ga ik meestal te snel door de winkel. Of hij is te lui om mij achterna te komen. Of hij heeft direct ingeschat dat ik geen kopende klant ga worden. Dan kan natuurlijk ook.
Jakki-jakki vlees
Als ik dan weer buiten kom, stuit je op een gratis ballonnenuitdeler, een folderaar en andere ophouders. Leuk bedoeld, maar helaas. Datzelfde geldt voor de man die in de supermarkt op zaterdagochtend stukjes jakki-jakki vlees vanuit de wok staat uit te delen of de vrouw die vitaminesapjes aan de man probeert te brengen terwijl ik nog niet eens een kopje koffie heb gedronken. Allemaal hinderlijke stoppers.
Lekker naar de Lidl
Nee, dan ga ik liever naar de Aldi of de Lidl. Je struikelt bij binnenkomst over een pallet van de dagaanbieding, je wilt bijna een kers proeven omdat de uitgespuwde pitten van anderen je op een idee brengen, je moet lachen om de hartslagmeter die tegenover de XXL zakken chips ligt en met zacht geraas komt een metershoge stapel toiletrollen naar beneden omdat iemand iets te gretig de weekaanbieding weggrist. Kijk, da’s beleving.
Aribert Guiking