3D printen is de pest voor meubelfabrikanten. Voor winkeliers is het een uitkomst want zij kunnen ieder meubel leveren zonder tussenkomst van de fabrikant.
Het moet niet gekker worden. Deze week verschenen er berichten in de pers over een 3D voedselprinter. Broccoliroosjes zouden geprint kunnen worden uit gepureerde broccoli. Toen ik dat las, dacht ik even dat ik naar buiten moest voor frisse lucht. Maar het is echt waar. TNO is bezig met de ontwikkeling van zo’n printer en de onderzoeksinstelling verwacht dat over vijf jaar in verzorgingstehuizen eten wordt geserveerd dat komt uit 3D printers. Volgens onderzoeker Kjeld van Bommel is het een uitkomst voor mensen die moeite hebben met kauwen of slikken.
Pistool uit 3D printer
Die mensen krijgen nu een soort milkshake van gepureerd voedsel en dat ziet er niet smakelijk uit. Het gevolg is dat ze te weinig eten en dat kan leiden tot ondervoeding. Broccoliroosjes uit gepureerde broccoli en een geprint kippenpootje van gepureerde kip zijn dan een goede oplossing. Als we terugkeren naar de huidige tijd dan is 3D printen nog niet zo geavanceerd. Hoewel? Begin mei bleek een plastic pistool uit een 3D printer een echte kogel te kunnen afvuren. Een printhandleiding van het pistool op internet werd duizenden keren gedownload en op last van de Amerikaanse overheid werd na een paar dagen die handleiding verwijderd.
Laagje voor laagje
Ondertussen wordt er wereldwijd lekker doorgeprint om onschuldiger producten te fabriceren: delen voor kunstgebitten, gehoorapparaten, sieraden, vazen, schoenen, schaalmodellen en ook chocolade. Meestal zijn het kleine onderdelen want printen kost tijd. Veel tijd. Dirk van der Kooij, student aan de Design Academy in Eindhoven, zegt de eerste ter wereld te zijn die een groot object kon printen. Dat was in 2010 en het ging om een stoel. Die stoel – en dat geldt voor alle geprinte producten – wordt laagje voor laagje opgebouwd door een spuit die gelijkmatig kunststof uitspuwt. Die eerste stoel was overigens geen beauty en het zitcomfort belabberd want dat ding was keihard.
Boxspring printen
Inmiddels is het mogelijk om ook rubberachtige substanties te printen waardoor enige flexibiliteit in het eindproduct is te creeren. Ook sommige metalen zijn te printen en door het gebruik van verschillende spuitkoppen kan je multimateriaal producten maken. Een volledig geprinte lamp bestaat, net als een meterslange kunststof tafel. Dat kost overigens wel dagen printwerk. Ik zie het nog niet gebeuren, maar wie weet komt er nog eens een boxspring uit de 3D printer. Levertijd: 1 week, de tijd om zo’n bed te printen.
Voelbare 3D
Architecten gebruiken 3D printers voor maquettes en ik denk dat het een prima apparaat is voor meubelontwerpers. Nu klooien ze met schaalmodellen of fröbelen wat met klei. Of gooien alles in de computer en maken er een 3D modelletje van. Leuk, maar het blijft een schermafbeelding. Datzelfde geldt voor al die 3D interieurconfigurators op internet waarmee je digitaal een vloer legt, de muur schildert of je eigen huiskamer volplempt met meubels die je met de muis verschuift. Geinig, maar het blijft beeldschermwerk. Weliswaar in 3D, maar je kunt het niet voelen.
Poppenhuisformaat meubeltjes
Ik denk dat er toekomst is voor het printen van 3D meubeltjes. Een soort poppenhuisformaat meubeltjes van hoe het er in het echt zou kunnen uitzien. Het is een uitkomst voor meubelwinkeliers die nu veel ruimte nodig hebben voor echte meubelen waarvan zij maar moeten hopen dat deze worden verkocht. Hoe ik dat zie? De winkelier print een groot aantal modellen als voorbeeld. Denk daarbij aan de huidige mode van modulaire banken die je in talloze variaties kunt aanbieden, maar waarvoor op de winkelvloer geen ruimte is. Slechts een paar ware grootte modellen staan in de winkel en dienen als proefmodel om zithoogte, schuimvulling en verstelbaarheid te demonstreren. In de vrijgekomen winkelruimte - want de bestaande voorraad gaat in de uitverkoop - staat een batterij printers waarmee de retailer zelf voor fabrikant gaat spelen.
Totale vrijheid
Natuurlijk, er is een groot probleem. 3D printen wordt gezien als ‘democratisering van het creatieproces’ ofwel: als ik een digitaal ontwerp heb, kan ik het opsturen en vragen of iemand het voor mij print. Iedereen kan ontwerper worden en bestaande (lees: beschermde) modellen kunnen vrijelijk via het internet worden verspreid: weg royalty’s voor de ontwerper en pech voor de fabrikant want die is niet meer nodig. In principe zouden consumenten ook thuis met hun 3D printer aan de slag kunnen, maar daarvoor heb je veel cartridges nodig en hoe bepaal je als leek je eigen zitcomfort? Daarvoor moet hij toch naar de retailer.
De retailer die dit allemaal in ogenschouw neemt, informeert nu vast per email zijn klanten en wijst hen op de toekomst. En onderaan de mail zet die retailer: think before you print.
Aribert Guiking