De afgelopen anderhalve week bezocht ik een drietal grote Duitse beurzen en het viel op dat menig standhouder kreten op de wand van de stand had geschreven die een bepaald gevoel moesten uitdrukken. Een gevoel van Wohlfühlen, Glück, genieten, comfort, warmte, lekker thuis zijn, relaxen en andere positieve zaken die – uiteraard – gelinkt zijn aan het huis en de inrichting daarvan. Een zacht tapijt, een heerlijk dekbed of een geweldige bank; elk product geeft een fantastisch gevoel. En, zo wordt ook vaak gesuggereerd via die kreten: je hebt recht op zo'n product.
Want jij, jij consument, bent een uniek individu. En wij, wij fabrikant, hebben iets voor jou. Jazeker, speciaal voor jou!
Naast al dat feel gut gedoe was alles natuurlijk goed georganiseerd. Laat dat maar over aan die Duitsers over. Ordnung muss sein en dan komt alles vanzelf goed.
Nou ja, als er in Frankfurt op dag 2 van de Heimtextil ineens de scanapparatuur het begeeft, juist bij opening van de beurs, is dat behoorlijk knullig. Als je je als journalist ter plekke wilt accrediteren in Hannover en de juiste persoon is net met lunchpauze en onvindbaar, dan voelen de dames achter de balie (die natuurlijk niets zelf kunnen of mogelijk regelen) zich wat ongemakkelijk.
Als je een paar dagen later tijdens de meubelbeurs in Keulen honderden meters door de plotselinge sneeuw moet baggeren vanwege een Baustelle, vind je dat niet prettig. Want bij zoiets heeft de beursorganisatie slechts een beperkt aantal mensen dat inzetbaar is voor sneeuwruimen en zoutstrooien. Dat er binnen veel personeel domweg staat te kijken of iedereen ordentelijk binnenkomst en verder geen poot uitsteekt, is dan weer vreemd.
Net zo vreemd als het is om in Keulen te zien hoe op straat, het station en in tunnels daklozen rondschuiven en hoeveel bedelaars er rondlopen. Waarschijnlijk een gevolg van het ruime toelatingsbeleid van vluchtelingen waar Duitsland nu mee in zijn maag zit. Het is een belangrijk politiek conflict bij de huidige gesprekken voor het vormen van een nieuwe regeringscoalitie.
Als je 's morgens op weg naar het Messegelände geconfronteerd wordt met mensen die op de kale grond zitten te bedelen, geeft dat geen fijn gevoel. Die mensen zitten niet straks in een heerlijke relaxfauteuil met Bequeme Liegeposition auf Knopfdruck. Of een fraaie bank gestoffeerd volgens de laatste woonmode.
Zulke mensen vinden het waarschijnlijk al prettig om op een krukje te kunnen zitten. Zij kunnen alleen maar dromen van Wohlfühlen, Glück en andere prettige zaken die met een fijn huis te maken hebben.
Aribert Guiking