Vaak heerst er op beurzen een positieve agitatie. Bezoekers stappen belangstellend een stand binnen, herkennen een collega of leverancier, vertellen elkaar een mop of er is iets anders waardoor in woord en gebaar een duidelijk menselijke expressie naar voren komt. Dat zie je en dat hoor je. Zo niet op Design District. Gisteren begon die beurs in Rotterdam en tot morgen kun je er terecht. De beurs richt zich op professionals die zich bezig houden met projectinrichting en dat zijn allemaal nette mensen.
Ook op andere beurzen die zich bezig houden met projectinrichting zie je dat terug: ingetogen enthousiasme, geen grote gebaren en een soort relatieve rust. Ook in het dagelijks werk speelt dat voor die mensen een steeds grotere rol en besteden zij veel aandacht aan akoestiek.
Kantoren worden kleiner, het aantal vierkante meters per gebruiker neemt af en de werkruimtes moeten flexibel en uitnodigend zijn. Maar ze moeten wel het nodige rendement opleveren.
Mensen die dicht op elkaar zitten, betekent al snel geluidsoverlast. Het is zelfs nummer 1 van ergernissen die mensen op kantoor ondervinden. Dat heeft een negatieve invloed op de productiviteit en dat wordt door bedrijven aangegrepen om producten te ontwikkelen die het geluid dempen. Akoestische materialen zijn een hot topic in de projectwereld en dat was ook te zien op Design District.
Rechthoekige panelen en cirkels van vilt, meerhoekige wandpanelen van kurk, slingers van aan elkaar klikbare segmenten die aan het plafond hangen, gevlochten panelen van polyester en zelfs een metersgroot vliegtuig dat in lucht hangt om de herrie van beneden op te zuigen. En natuurlijk de simpele scheidingswandjes die je op een bureau klikt en zo een fysieke afscheiding creëert die ook het geluid dempt. Het was allemaal aanwezig.
Ik werd er bijna stil van.
Op weg naar huis zat ik in de trein en ook daar was het heerlijk stil. En dat met een keiharde vloer, glazen ramen en een vrij strak plafond. Wat bleek? Zat ik in een stiltecoupé.
Na een overstap - andere trein, andere coupé - veranderde dat. Een jonge vrouw stapte al bellend in en na vertrek werkte zij een hele lijst af. Een collega inlichten over een rapport, een andere collega vertellen dat haar late aankomst die dag niet aan haar lag en een hele serie vriendinnen vertellen over rapporten, te laat komen, sporten, eten, klaar-zijn-met, vakantie en andere belangrijke zaken.
Schaamteloos, knetterhard en blijkbaar zonder te beseffen dat er andere mensen in de trein zaten. Had zij zich de hele dag op kantoor moeten inhouden?
Tip voor al die mensen die zich bezig houden met kantoorinrichting en daar behoorlijke concurrentie ondervinden: bij de NS ligt nog een enorm terrein braak.
Aribert Guiking