Hoewel ik hoogst zelden naar SBS6 kijk, heb ik gisteren wederom gekeken naar het programma De Designdroom waarin wordt gestreden om de titel ‘de beste interieurdesigner van Nederland’. In het programma krijgen deelnemers per aflevering de opdracht om een bepaalde ruimte in te richten. Een beperkt budget, een vantevoren in de maag gesplitst verplicht te gebruiken meubelstuk en vooral de tijdsdruk zorgen voor spanning en competitie waarmee de zes deelnemers te maken hebben. Belangrijkste spanningselement is dat aan het eind van iedere aflevering iemand afvalt.
Die afvalrace is bijna ten einde want er zijn van de 'aspirant designers' nu nog twee kandidaten over. Dus volgende week is de winnaar bekend.
Bepalend voor de uitslag is een slechts tweekoppige jury die onder meer kijkt naar originaliteit, praktische haalbaarheid en of er geluisterd is naar de opdrachtgever. Dat is altijd een consument die een bepaalde ‘woonwens’ heeft. Deze wens moeten de deelnemers omzetten in realiteit door de nagebouwde ruimte naar eigen inzicht in te vullen. Zo kan de opdrachtgevende consument de verschillende identieke, maar anders ingerichte, ruimtes apart en op ware grootte beoordelen.
De jury bepaalt per keer de ‘winnaars’ - degenen die door mogen - en formuleert geen duidelijke 1, 2, 3 rangschikking. De consument kiest alleen zijn eigen nummer 1, dat is zijn winnaar. Die nummer 1 maakte het voor hem/haar ideale plaatje; dat vind ik een mooi geheel, dat zou ik wel willen hebben.
Helaas komt de motivatie voor dat laatste beperkt in beeld. Jammer, want dat is de essentie voor een interieurdesigner: ben je in staat om het beeld dat iemand in zijn hoofd heeft op juiste wijze vorm te geven? Daarbij spelen naast esthetische elementen ook praktische en financiële zaken een rol. En: in hoeverre durf je iets verder te gaan dan het invullen van het gewenste plaatje? En ook, wat aardig naar voren komt in de uitzendingen: kun je loskomen van je eigen voorkeuren?
Zelfs na het zien van slechts de afleveringen 3, 4 en 5 is duidelijk zichtbaar hoe belangrijk het is om met enige afstand en losheid te kijken naar je eigen verrichtingen als interieurdesigner. Zo laat een van de deelneemsters regelmatig vallen dat ze niet zo gecharmeerd is van de gewenste stijl en dat ze erg graag iets van haar eigen favoriete stijl zou willen inbrengen. Het is precies het verschil tussen de vele stylistes die een standaardplaatje uit de bladen als eigen ‘creatieve oplossing’ presenteren en professionals die kunnen dealen met wensen en (on)mogelijkheden en iets kunnen produceren waar iedereen wat aan heeft, hoe clichématig dit ook klinkt.
Het is ook het verschil tussen de droom die 'stylistes' hebben en op social media rondkwaken dat ze eindelijk hun passie kunnen gaan waarmaken terwijl ze bezig zijn met invuloefeningen en mensen die het gewoon snappen, begrijpen en daarnaar kunnen handelen.
De consument in het programma zal het allemaal worst wezen. Hun droom werd werkelijkheid. Want per keer wordt het winnende ontwerp daadwerkelijk gerealiseerd in hun eigen huis.
Mijn tip als winnaar? Dat wordt de enig overgebleven man. Hij heet Stef. Extra pluspunt: hij heeft humor.
Aribert Guiking