Op de vorige maand gehouden meubelbeurs IMM in Keulen viel op dat kleine bankjes misschien wel een beetje trendy gaan worden. Wat in ieder geval al een trend is, zijn grote banken. Het gaat niet om de bekende hoekopstellingen – die heeft iedereen – maar om hele brede banken waar je met een beetje goede wil een compleet jeugdelftal op kwijt kunt.
Groot, dat kennen ze wel in Duitsland; grote beurzen, grote auto’s, grote glazen bier en de meubelzaken zijn vaak ware Möbelpalaste. Om die meubels daar te krijgen zijn er inkoopgroepen die grootschalig laten produceren. Een Belgische collega hoorde een landgenoot op de beurs onderhandelen met een Duitse inkoopgroep die ook in België actief is. Hij wilde bestellen voor een tiental zaken. Zijn Duitse collega wilde dat ook en daar ging het om 350 winkels. Het geeft aan hoe groot die inkoopgroepen in Duitsland zijn. En hoeveel macht zij hebben op de markt.
De heren inkopers – altijd mannen – gedragen zich dan ook als echte haantjes met een duidelijke pikorde. Dat heeft niets te maken met de grootte van hun geslachtsorgaan, maar aan hun gedrag is vaak te zien hoe belangrijk zij zichzelf vinden.
Maar die inkoopgroepen kunnen zich geen experimenten veroorloven dus kiezen ze voor de weg van de minste weerstand; commerciële modelletjes laten maken en die met veel marketing bla-bla de markt inslingeren. Dat doen concurrenten logischerwijze ook en het gevolg is een brei van look-a-likes die overal verkrijgbaar zijn. Niks op tegen want blijkbaar zijn dat producten die de consument graag wil. Maar ga dan niet vertellen dat het zulke bijzondere banken, stoelen, tafels of bedden zijn. Dat is goedkoop geloel.
In Nederland is die inkoopmacht minder sterk aanwezig. Retailorganisatie Euretco heeft wel wat inkoopgroepen, maar wat stelt het voor? Wat is überhaupt het onderscheidende vermogen van Euretco? De organisatie is overgenomen door de Duitse EK Servicegroup en van de Nederlandse inbreng is niet veel meer over. Dan heb je ook nog IMG, de Internationale Meubel Groep. Die hebben formules in huis als Pronto Wonen en Profijt Meubel. Ik krijg met regelmaat hun folders in de bus met de bekende kopietjes van kopieën; geslachtsloze meuk dus.
Maar, als mensen dat mooi vinden; prima toch? IMG schijnt best aardig te draaien en daar gaat het toch om?
Al dat gelul en geloel over ‘weinig inspirerende modellen’ is gewoon geklets. Het gaat simpelweg om massa = kassa. Dat geouwehoer over een smaakvol product ontwerpen en dat dan verkopen, is gezever. Het moet eerst commercieel zijn en dán pas eventueel mooi. Want anders verval je al snel in het oeverloze kip-ei verhaal; wat moet er eerst zijn?
Nederlandse meubelfabrikanten hoor ik daar wel eens over mijmeren. Daar hebben die Duitse inkopers geen last van, zij kopen wat verkoopt. Hun bazen zijn ondertussen bezig met samenwerkingen, fusies en overnames om als organisatie nog groter te kunnen worden. Daar wordt zéker niet gedacht in kip-ei verhoudingen. Het gaat louter om Duitse Hänchen die zeggen: ik ben de grootste. En eventueel: ik heb de grootste.
Aribert Guiking