Ik ben al een tijdje bezig met de Grote Schoonmaak. Geen gewone voorjaars schoonmaak van winterjassen weghangen, schuur opruimen, tuinspullen opzoeken en andere routineklusjes. Nee, het is een stevige zolderopruiming waar spullen al jaren staan zonder dat die ooit nog gebruikt zullen gaan worden. Speelgoed van de kinderen, campingspullen, dozen met boeken, complete jaargangen tijdschriften, oud studiemateriaal en gewoon zooi.
Ik vond, vreemd genoeg, daarbij ook een ordner met rekeningen van mijn overleden moeder. Daarin zaten vrij veel facturen van woninginrichters. Bestellingen in guldens, allemaal gedaan bij plaatselijke middenstanders. Vier eikenhouten stoelen, een tafel, gordijnen, het bekleden van de trap en vervanging van een aantal vloertegels pikte ik er onder meer uit. Het was allemaal behoorlijk aan de prijs, zo zag ik. Blijkbaar was dat voor mijn moeder geen probleem en zeker niet voor de plaatselijke winkelier. Die wist: oudere mevrouw, weduwe, niet mobiel, wil goede kwaliteit en zal nooit zeuren over de prijs.
Het gaat over de jaren tachtig en negentig toen langzaam de huizenprijzen stegen, vervolgens explodeerden en je wel gek was als je geen huis kocht met een topzware hypotheek. Al die nieuwe en bestaande huizen moesten worden ingericht en de woonwinkels floreerden. Na de eeuwwisseling kwam de huizenmarkt in rustiger vaarwater en in 2008 raakte deze in een vrije val door de bankencrisis, grotendeels veroorzaakt door rommelhypotheken.
Afijn, de grootste ellende is voorbij en ondertussen wordt er weer gebouwd en verhuisd in Nederland en zeggen de cijfers dat mensen weer meubels en andere interieurproducten willen kopen. Heel populair zijn vintage meubelen uit de jaren vijftig en zestig en wat daarna kwam kun je momenteel aan de straatstenen niet kwijt.
Ik sprak onlangs iemand die handelde in tweedehands meubels en daarbij bedoelde hij met name de zware eikenhouten producten van Meubelfabriek Oisterwijk uit de jaren zeventig en tachtig. Die klop-klop meubelen waren wereldberoemd in Nederland, maar de tent ging in 1989 failliet.
De meubelen staan nu op Marktplaats en gaan al jarenlang containergewijs naar Oost-Europa waar de mensen die gedateerde West-Europese meubelen waarderen, zo vertelde de handelaar. Ondertussen importeert het westen al jarenlang splinternieuwe meubels uit Polen en andere Oost-Europese landen, al dan niet in eiken.
Op zolder vond ik ondertussen een oude vintage tv, maar die is nu nog te weinig waard voor Marktplaats. Datzelfde gold voor een paar oude pc’s, zwart wit monitoren en een matrixprinter. Over 10 jaar brengt het misschien wat op, maar daar ga ik niet op wachten.
En Meubelfabriek Oisterwijk? Die maakte nog eens een doorstart, ging nogmaals failliet en sinds eind vorig jaar zijn de panden weer volop in gebruik. Wat is er gevestigd? Een gewone meubelwinkel. In het assortiment onder meer spul van vt wonen. Daarvan weet je zeker; dat is over een poosje hopeloos gedateerd en niks meer waard.
Aribert Guiking