Morgen vindt de inauguratie plaats van de nieuwe president van de Verenigde Staten. Donald Trump is zijn naam. De man die uitblinkt in botheid, directheid en geen enkele last heeft van zijn opgeblazen imago past wonderwel in deze digitaliserende wereld. Hij twittert met regelmaat zijn mening over van alles en nog wat en gebruikt het platform vooral om anderen te beschimpen of rechtstreeks aan te vallen.
Zijn verkiezing en de periode daaraan voorafgaand wordt gelieerd aan het effect van social media, met name Facebook. Het blijkt dat er nogal wat nepberichten via Facebook zijn verspreid en aangezien hele volksstammen Facebook gebruiken als nieuwsmedium blijkt dat complete kuddes zich verkeerd hebben laten ‘voorlichten’. Het is een van de nadelen van de digitaliserende wereld waarin enen en nullen bepalen welke woorden en welke beelden bij mensen terechtkomen.
Je zou het kunnen beschouwen als een bepaalde vorm van vervlakking.
Krap een week geleden liep ik op de beurs Heimtextil in Frankfurt waar het digitaal printen was verheven tot speerpunt van het evenement. Daar stonden pontificaal een aantal digitale printers opgesteld die onophoudelijk papier en stof beprinttten waarvan de dessins kort tevoren via de computer waren ingevoerd. Een paar jaar geleden was dat digitaal printen nog een surrogaat voor diverse weef- en druktechnieken, maar nu kan zelfs op stof of papier een resultaat worden bereikt waarbij je, zeker op afstand, een welhaast voelbare structuur ziet.
Die bijna 3D-printtechniek zal ongetwijfeld ten koste gaan van wevers en drukkers die met hun oude technieken hetzelfde effect bereiken. Ook dit kun je beschouwen als een vervlakking, letterlijk en figuurlijk.
Een van de printexposanten zette prominent een bord naast zijn apparaat met daarop de tekst: Yes, we scan! Hierbij gaf hij aan ‘alle oppervlakten’ op 600 dpi en ‘lichtecht’ te kunnen scannen. Met andere woorden: iedere afbeelding, van wat dan ook, kun je omzetten in enen en nullen en vervolgens printen. De zelf gemaakte foto van dat fraaie landschap op het behang, de beeltenis van je hond als dekbedovertrek, je eigen kop op het blad van het glazen tafeltje, het kan allemaal. Zeker als je Donald Trump heet.
Acht jaar geleden trad Barack Obama aan in een wereld die deels op instorten stond vanwege de eerste tekenen van een crisis die jaren zou gaan duren. Desondanks zei hij vol vertrouwen: Yes, we can!
In acht jaar is er veel veranderd en lijkt de crisis voorbij. Er treedt nu iemand aan die bepaald niet uitblinkt in diepgang en niet heeft laten blijken hierin te willen investeren. Iemand die hooguit krantenkoppen leest, voor zover hij überhaupt kranten inziet. Oppervlakkig met een eigen reliëf, zou je kunnen zeggen. Zo werkt Trump al jaren en zakelijk heeft hem dat veel opgeleverd. Dat gedrag lijkt hij in zijn nieuwe functie te willen kopiëren en daarmee te continueren. De lijfspreuk van de nieuwe president: Yes, we scan!
Aribert Guiking