Volgens een richtlijn van de EU moet raamdecoratie worden voorzien van kindveilige bediening. De industrie wringt zich in allerlei bochten om hieraan te voldoen. Wat blijkt? Ik bedacht zelf al 20 jaar geleden de oplossing.
Bijna een jaar geleden schreef ik een stukje over gedoe rond 'kindveilge' bediening van raamdecoratie die als gevolg van een Europese richtlijn noodzakelijk werd. Het was naar aanleiding van een bezoek aan de stand van Luxaflex tijdens de beurs Intirio in februari 2014. De fabrikant gaf op die beurs een stoomcursus over de in eigen huis ontwikkelde koorden die voldeden aan de opgelegde Europese regels. Luxaflex pakte lekker uit met deze ‘noviteit’, maar eigenlijk was het een storm in een glas water. Althans, zo interpreteerde ik dat een beetje meewarig.
Probleem voor fabrikanten
Een jaar later blijkt dit toch iets genuanceerder te liggen want tijdens de gisteren afgesloten 17e editie van Intirio bleek de kindvriendelijkheid/veiligheid van rolgordijnen, plissés, vouwgordijnen en horizontale jaloezieën wel degelijk een item te zijn. Meerdere exposanten op de beurs gaven er informatie over en toonden hun oplossing voor dit probleem. Dat probleem is kort samengevat: bovengenoemde vormen van raamdecoratie worden bediend met koorden of kettingen, kinderen kunnen daarin verstrikt raken, dat moet voorkomen worden, dus moet die bediening worden aangepast.
Strak koordje en slingerstang
Luxaflex ontwikkelde hiervoor het SmartCord systeem waarbij er slechts een enkelvoudig koordje aan het product hangt waarbij je met een klein rukje de boel laat zakken of stijgen. Luxaflex heeft ook andere oplossingen, maar die doen nu even niet ter zake – het gaat om de koorden of kettingen. Vadain lost het probleem op met een slingerstang zoals je nog wel ziet bij zonneschermen. Je draait je een slag in de rondte, bovenin breng je de oprolas in beweging en het rolgordijn, vouwgordijn etc. rolt zich op en zo voorkom je mogelijke wurging van stoethaspelige kinderen want een stang is geen wurgkoord. Deze oplossing is niks; het ziet er niet uit, is omslachtig en beschadigt wellicht het gordijn zelf.
Slim systeem
Bij onder meer B&C zag ik een tweetal kunststof haakjes als oplossing. Aan die haakjes hang je de koorden op minstens anderhalve meter hoogte. Het Belgische bedrijf Safety4chains, de naam zegt het al, bedacht een universele oplossing met een kettingsysteem dat als een gesloten systeem via een ingenieuze kunststof ‘clip’ ervoor zorgt dat de bediening kindvriendelijk is zodat de Europese bureaucraten rustig kunnen slapen. Voordeel van het systeem is het ook toegepast kan worden bij bestaande producten. De bedenker/fabrikant ziet er een grote markt voor en heeft Europees patent aangevraagd.
Spijker
Zo heeft iedereen zijn eigen oplossinkje bedacht en wat blijkt nu? De meest simpele oplossing bestaat al jaren en ik ben de bedenker ervan. Sinds 1995 heb ik een grote metalen horizontale jaloezie in de huiskamer hangen. De oplossing voor het mogelijk dodelijke wapen, het bedieningskoord, was toentertijd makkelijk gevonden. Een spijker in de muur om het koord in een lus aan op te hangen. Toen ik dat deed, waren mijn kinderen nog klein dus ik liep ver vooruit op die Europese regelgeverij. Die jaloezie is gesplitst in twee delen en bij het andere deel gooi ik het koord gewoon op de vensterbank wanneer ik het zaakje omhoog trek. Dat ligt dus gewoon los.
Pietluttig
Gevaarlijk voor kinderen? Mijn kinderen hebben op de vensterbank gezeten, gelegen, gesprongen, gegeten en weet-ik-niet-wat-nog-meer, maar hebben nooit de neiging gehad om daar een strop van te maken. Dit geeft aan dat a) ik intelligente kinderen heb en b) dat die regelgeving een hoog pietluttigheidsgehalte heeft. Maar goed, het schijnt dat kinderen in koorden verstrikt zijn geraakt met dodelijke afloop en dat dit nu voorkomen kan worden, is een goede zaak.
Schadeclaim
Nu ik dit alles in retrospectief overzie, denk ik dat ik bij fabrikanten van raamdecoratie een claim ga indienen omdat ik al in 1995 de oplossing heb bedacht die zij nu als noviteit lopen rond te bazuinen. Oké, ik gebruikte een spijkertje en het ziet er een beetje lullig uit, maar het werkt al twintig jaar uitstekend. En het spijkertje kostte misschien toen drie cent (in guldens!) en nu kosten die plastic haakjes of andere oplossingen natuurlijk vele euro’s.
Als bewijsmateriaal ben ik nu op zoek naar negatieven van foto’s uit de jaren negentig. Dat is nog het meeste werk.
Aribert Guiking