Op de onlangs in Frankfurt gehouden beurs Ambiente was het begrip duurzaamheid alom aanwezig. Producten van natuurlijke materialen, gemaakt zonder kinderhandjes en mét zonne-energie, bestaand uit afvalmateriaal of zelfs geupcycled; het was ontzettend groen of in ieder geval zo gewassen. Groen gedram? Groen gezeik?
Een handdoek van gerecyclede petflessen, kaarsen van echte bijenwas, manden en tassen van gevlochten bamboe, een 'circulaire' afvalbak voor in de keuken, afwasborstels met een houten handvat, een poef bekleed met stof van oude spijkerbroeken, snijplanken van gerecycled teak, vloerkleden gemaakt van oude visnetten, zaadjes voor de stadstuinier, henneptouw om een kaartje van handgeschept papier aan een cadeautje te hangen, kandelaren van wat eens flessen waren, eco-friendly plastic bakjes, speelgoed van colablikjes, hetzelfde van bierblikjes, zeepjes met natuurlijke ingrediënten- het was allemaal maatschappelijk verantwoord, duurzaam en heel erg oké.
Afzeiken
Wie in Frankfurt door de hallen wandelde wist al snel; deze exposanten weten hoe de aarde er voor staat en zij gaan deze redden. Dus schreeuwden de woorden nachhaltig en sustainable in koeienletters je tegemoet op menige stand. Een enkeling zocht het meer in de kleur en was geheel in het groen gehuld zoals de stand van het Duitse Aniplants. Allemaal groene dierfiguren, voor in de tuin, op de oprit of achter het raam. Geschapen met een vacht van kunstgras. Ai, da's wel een foutje. Maar ja, soms moet je die grüne Welle even met een knipoog 'afzeiken'. Althans, dat vindt dit hondje.
Aribert Guiking