Rutte en Samson werpen zich op als bruggenbouwers. Zit daar een visie achter? De verenigde bouwondernemers van Nederland vinden van niet. Zij willen een weg voor de toekomst. Hoe zien de woonretailers hun weg voor de toekomst?
Krap een dag nadat Mark Rutte en Diederik Samson het regeerakkoord presenteerden kwam het NVB (Nederlands Verbond van Bouwondernemers) met een commentaar hierop. De bouwclub refereerde in dit commentaar aan de grote foto die achter de heren hing bij de presentatie en ook op de omslag van het gedrukte regeerakkoord staat die brug. Het NVB noemt die foto exemplarisch. ‘Het toont immers wel een brug, maar een weg er over ontbreekt. Het regeerakkoord ‘Bruggen slaan’ wijst dan ook niet de weg naar een snel herstel van de woningmarkt in het algemeen en de bouw in het bijzonder.’
Geen visie
Dat vond ik wel mooi gezegd en het is een mooi bruggetje naar wat de bouwheren willen, namelijk bouwen. Dus gaat het commentaar over een onduidelijk beleid voor de bouw, de problemen rond de hypotheekaftrek voor starters, de werkloosheid in de bouw en ‘gemiste kansen’. De bouwclub mist een visie op de lange termijn en wil vooral ook ‘maatregelen op de korte termijn’. Begrijpelijk, maar da’s misschien net even teveel, dacht ik.
Slag om Arnhem
Ik moest denken aan wat ik een aantal weken geleden meemaakte, namelijk de herdenking van de Slag om Arnhem in 1944. Ik woon daar en ieder jaar in september wordt die slag groots herdacht. Ik moest ook denken aan de tijd dat in Nijmegen woonde en studeerde en medestudenten meespeelden in de film ‘A bridge too far’ die in 1976 werd opgenomen.
Een brug te ver
Die film ging over de Operatie Market Garden, zoals die veldslag internationaal heet. Het gevolg daarvan was dat Nijmegen in september 1944 werd bevrijd, maar Arnhem niet. Dat was letterlijk een brug te ver. De brug lag er wel en de weg trouwens ook, maar door de omstandigheden strandden de Britten en werd de operatie ook figuurlijk ‘een brug te ver’.
Keren we weer terug in deze tijd, dan geven Rutte en Samson volgens het NVB wel een brug, maar wijzen ze niet de weg. Als ik nu een grote stap maak en kijk naar de ondernemers in de woonbranche (die in het verlengde ligt van de bouwbranche), dan zouden die ook wel willen dat Mark en Diederik de weg voor hen uitstippelden om gewoon weer lekker zaken te kunnen doen.
Zelf uitvogelen
Natuurlijk hebben die woonondernemers niet te maken met bouwvergunningen, gemeentelijke verordeningen en banken die moeilijk doen bij hypotheekaanvragers en meer van dat soort obstakels, maar gaat het om bestemmingsplannen, gemeentelijk geleide verkeersstromen, winkelsluitingstijden en andere vaak belemmerende factoren om je zaak lekker te kunnen runnen. De gemeentelijke overheid heeft hierbij een vette vinger in de pap, maar dat wil niet zeggen dat de overheid jou als retailer even de weg wijst. Dat moet je als ondernemer zelf uitvogelen.
Eigen weg kiezen
Daarom vind ik dat verhaal over de brug en de weg van die bouwjongens een beetje zwak. Ze willen dat de rijksoverheid een weg over die brug legt. Voor hen.
Heren, kies je eigen weg. Doe niet alsof de overheid alles moet regelen. Datzelfde geldt voor ondernemers in de woonbranche. Natuurlijk, het zit zwaar tegen, maar kies je weg binnen de mogelijkheden die er zijn. Dat betekent: de paden op, de lanen in. Wellicht letterlijk de bruggen over. Want Nederland is een land van bruggen en dat komt door het water. Dat water moet je fysiek ‘overbruggen’ om ergens te komen.
Bruggenbouwers
Dat fysiek overbruggen kan ook via een tunnel, maar dat is nou net iets waar Nederland niet zo van houdt. Nederland is een land van bruggenbouwers, niet van tunnelgravers. Misschien is het wel goed - al die bruggen en zo weinig tunnels. Om in beeldspraak te blijven: je kunt als ondernemer iets proberen en achteraf constateren dat het ‘een brug te ver was’. Het bleek niet haalbaar. Maar je hebt het geprobeerd en eenmaal over de brug kun je desnoods ook omkeren.
De boer op
Ik bemerk dat steeds meer leveranciers in de woonbranche kritiek leveren op hun klanten, en dan vooral op winkeliers. De leveranciers vinden dat de retailers teveel in hun winkel blijven wachten op klanten. Dat ze te veel in een coconnetje zitten en er niet uit komen. Dat ze uit de winkel moeten op zoek naar klanten. Dat ze de boer op moeten, het wijde land in, desnoods de brug over. Dat ze zich moeten afvragen wat ze willen en dat ze hun eigen visie moeten ontwikkelen.
Daar zit wel wat in. En daar zit ook een risico in. Want wat doe je als winkelier als je achteraf moet constateren dat je poging een brug te ver was? Dat is pijnlijk. Maar dat is beter dan een tunnelvisie.
Aribert Guiking