Gisteren ontving ik een nieuwsbrief van Second Sight, een platform voor trendonderzoek en voorspellingen. Bij Second Sight heet dat een TrendLetter. Een ‘brief’ over trends dus. Zo’n nieuwsbrief sturen ze regelmatig en daar staat vaak een hoop onzin in. Of leuke, geinige, opmerkelijke, interessante zaken. Meestal is het een combinatie van dit alles. Een van de berichten in de nieuwsbrief ging over de Ostrich Pillow, een kussen dat je over je hoofd moet trekken.
Het is geen kussen om op te liggen zoals in bed of een kussen om tegen te zitten zoals op een bank, maar een kussen om je letterlijk in terug te trekken. Je trekt het over je hoofd en je ziet niks meer. Er zit een gat in om neus en mond vrij te laten. Ogen en oren zijn bedekt zodat je niets ziet en nauwelijks wat hoort. Links en rechts boven de oren zitten twee gaten, daarover straks meer. Dat is geen foutje in het ontwerp, dat is bewust zo ontworpen. Met zo’n kussen op je kop zie je er uit als een maanmannetje dat geen stap kan nemen want je hebt geen enkel zicht op de buitenwereld.
‘Het kussen biedt je een micro omgeving waarin je hoofd en handen (mind en body) even worden afgeschermd van de wereld om je heen’, aldus het bericht. Want de gaten boven de oren blijken gemaakt om je handen in te steken. Op een begeleidende foto zie je iemand die zijn moede hoofd te ruste legt op het bureaublad, zittend achter de computer. Op zijn hoofd het kussen waarbij de linker- en rechterhand in de gaten zijn geschoven en zo rust de zombie met zijn kin op de handen. Het ziet er tegelijkertijd grappig en weerzinwekkend uit. ‘Ik ben er even niet, laat me met rust’, is daarbij het onderschrift dat je direct te binnen schiet. In de promopraat van de TrendLetter heet dit ‘een revolutionair nieuw product waarmee je overal powernaps kunt doen.’
Voor de niet-wakkere lezers: een powernap is een kort slaapje waar je helemaal van opkikkert. Behalve de foto van de man achter zijn computer zie je dezelfde persoon ook zitten op een station of vliegveld. Hij zit op een bankje, mensen lopen langs hem heen, zijn voeten rusten op een trolley en op zijn hoofd rust het kussen. Het ziet er uit als een kruising tussen ET en een teletubbie, maar dan in spijkerbroek. Vreselijke foto.
Vreselijk, want je moet er niet aan denken dat mensen dit echt gaan doen. Op een plek die bij uitstek geschikt is om mensen te ontmoeten, trekt iemand zich volledig terug in zijn eigen wereldje en toont dat ook nog eens zeer demonstratief. Het kussen biedt inderdaad een micro omgeving waarin je even wordt afgeschermd van de wereld om je heen. Vanuit de gebruiker geredeneerd handig en misschien zelfs slim, maar zo anti-sociaal als het maar kan. Dat wordt een gezellige boel als dit kussen een trend gaat worden.
Jongens, meisjes, dames, heren: op kantoor, in de trein, op het vliegveld, in het park, in de kroeg of misschien zelfs thuis: ik ben er even niet. Straks stuur ik wel even een tweetje dat ik weer bereikbaar ben.
Los van boerkaverbod-achtig gedoe denk ik niet dat dit een aanwinst is voor de samenleving. Het is de uitwas van hyperindividualistisch denken waarbij het egocentrisme er aan alle kanten vanaf straalt.
Aan de andere kant – en nu gaan we even een lekker stukje maatschappijkritische inlegkunde presenteren – zo’n kussen kun je zien als de reactie op een overprikkelde samenleving waar mensen zich nauwelijks kunnen weren tegen hun omgeving die permanent prikkels uitstuurt. Het kussen is een protest! Het kan dan ook geen toeval zijn dat naast het bericht over dit anti-prikkel kussen in de TrendLetter een bericht staat over Burberry, het modemerk dat ‘vorige maand in Londen een nieuwe flagshipstore opende met interactieve videoschermen.’ Nog meer prikkels dus. Het bericht geeft ook uitleg waarom. ‘In een wereld waar de gemiddelde persoon 3.000 advertenties per dag ziet, is de enige manier om je als merk te onderscheiden door een multi-sensory experience te bieden die consumenten niet snel vergeten.’
Ik ga een keer kijken in die winkel in Londen. Dat wil ik meemaken en dan kan ik meepraten. Want Burberry is vet en hip en cool. Misschien zet ik dan af en toe wel zo’n kussen op mijn hoofd; überhip. Volgens mij is de Ostrich Pillow dé de remedie om te vluchten in je eigen wereldje. Een prachtoplossing om je te weren tegen extern gevaar. Precies zoals mijn opa vroeger tegen mij zei wat je moest doen als je ‘s avonds in bed bang was voor het onweer. ‘Kruip onder de dekens. Je ziet geen donder en je hoort geen bliksem!’
Aribert Guiking