Vandaag viert Nederland Koningsdag. Het betekent dat duizenden mensen hun oude spullen op straat proberen te verkopen. Ik doe er niet aan mee, maar ben de laatste tijd wel bezig geweest met een grote opruiming en dat bracht mij, een week voor Koningsdag, naar de gemeentelijke milieustraat en de plaatselijke kringloopwinkel.
Ik was er nooit eerder geweest en heb even in de winkel rondgeneusd. Die zag er best netjes uit en inspelend op de actualiteit was er al een speciale afdeling gecreëerd van oranje producten met T-shirts, pruiken en leeuwtjes in diverse groottes en outfits. Een grapjas had er een oranje braadpan bijgezet. De koning zal er niet binnenstappen en zijn dochters zitten nog niet op kamers om te bedenken dat daar misschien wat hippe vintage meubeltjes tussen zouden kunnen zitten, maar het zag er allemaal best aardig uit.
Naast veel boeken, kleding, huishoudelijke spullen en wat audioapparatuur stonden er heel wat meubelen. Veel gedateerd spul en ook een enorme witleren hoekbank die er qua modellering en conditie best aardig uitzag. Voor 275 euro een koopje. Ik meende ook nog een Deense designklassieker te zien, maar zeker weten doe ik dat niet.
Ik denk dat eigenaren van vintage zaken regelmatig kringloopwinkels afstruinen en ik vroeg mij af waarom oude matrassen wel worden ingenomen door winkeliers, maar meubels zelden. Die matrassen worden gerecycled, maar wat gebeurt er met afgedankte meubelen?
De CBM, de vereniging van meubelfabrikanten, heeft als een van de speerpunten in het beleid circulair ondernemen en ik ben benieuwd hoe zij dat in praktijk willen brengen. Gaan zij meubels innemen? Of laten zij dat over aan hun klanten, de winkeliers?
Dat gaat nooit wat worden. Als winkelier innemen, oppimpen en vervolgens te koop zetten, lijkt mij lastig want daarvoor zijn de meeste meubelen waarschijnlijk nog niet oud genoeg. Wie dat 50 jaar geleden had gedaan, zou spekkoper kunnen zijn want meubilair uit de zestiger jaren is nu reuze hip. Maar geen enkele winkelier heeft zo gehandeld.
Sommige leveranciers van projectmeubelen werken tegenwoordig met een inname-garantie; na een aantal jaar worden stoelen ingenomen, hersteld en opgefrist en krijgen ze een tweede leven. Meubelstoffeerders werken al jaren zo en zijn in feite de ‘milieuhelden’ van de totale interieurbranche.
De zetel waarop de koning op Prinsjesdag de Troonrede uitspreekt is een paar jaar geleden opnieuw gestoffeerd en daar werd nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven. Wie had dat gedacht, dat Willem-Alexander al jaren geleden het boegbeeld had kunnen worden van de CBM, de vereniging die zich sinds 2012 tooit met het predicaat koninklijk omdat zij toen 100 jaar bestond. De koning als voorbeeld van circulair ondernemen in de meubelbranche, mooier kunnen we het niet maken.
Misschien moet hij dochter Amalia toch even de kans geven een vintage stoeltje te scoren op de plaatselijke vrijmarkt.
Aribert Guiking