Volgens de Duitse journaliste Kathrin Fischer behoren mensen die geboren zijn in de zestiger en zeventiger jaren tot de ‘generatie laminaat’. Deze mensen merken dat ze het minder hebben dan hun ouders en kunnen zich slechts een huurwoning met laminaat veroorloven. 
Na de X-generatie, de Y-generatie en de achterbankgeneratie is er nu ook de ‘generatie laminaat’. De term komt van de Duitse journaliste Kathrin Fischer, schrijfster van het boek Generation Laminat, met als ondertitel ‘Mit uns beginnt der Abstieg..... und was wir dagegen tun müssen’. Oftewel: met ons begon het verval. In het boek beschrijft ze de generatie van 30 tot 45 jaar die bestaat uit mensen die nooit zoveel zullen verdienen als hun ouders en zich daarom geen huis met een echte parketvloer kunnen veroorloven. Ze zullen genoegen moeten nemen met laminaat.
Kritiek op samenleving
Volgens Fischer gaat het na tientallen jaren van groei in Duitsland nu bergafwaarts. Ze verwijst naar politici als Reagan, Thatcher, Kohl en in later jaren Tony Blair en Gerhard Schröder die meer marktwerking nastreefden wat tot gevolg heeft gehad dat de welvaart zich concentreert rond een groep steeds rijker wordende mensen. De sociale welvaartsstaat wordt afgebouwd en Fischer bekritiseert mensen uit de middenklasse die zich wel parket konden veroorloven en bang zijn af te glijden naar laminaat. Ze worden ‘weggedreven uit de comfortzone’.
Stappenplan voor betere wereld
Volgens Fischer moet je jezelf de vraag stellen: in welke samenleving wil ik leven? Als je daar de goede vragen bij stelt kun je je als individu best aanpassen en zo impliciet kritiek geven, aldus de schrijfster. Zo geeft ze aan van energieleverancier te zijn gewisseld en gaat ze niet meer met het vliegtuig op vakantie. Volgens haar moet je gewoon een eenvoudig stappenplan doorlopen om de wereld te verbeteren. Dat zijn achtereenvolgens: voelen, vragen, erkennen, denken en handelen.