Het voorjaarsbeursseizoen is weer voorbij. Afgelopen weken lieten diverse beurzen in binnen- en buitenland zien wat voor mooie, bijzondere, rare, belachelijke, leuke en interessante interieurproducten er (waarschijnlijk) binnenkort op de markt zullen komen. Lastig om uit dat enorme aanbod een keus te maken en nog lastiger om daaruit ontwikkelingen te destilleren om te weten ‘waar het heengaat’. Want je wilt als retailer inkopen wat aanslaat/gaat aanslaan bij de consument. Daarvoor worden trends bedacht en iedere zichzelf respecterende beurs verblijdt en vermoeit de bezoeker met zogenaamde trends en laat dat weten via ‘trendpresentaties’ op de beursvloer. Kleuren, materialen en producten worden geclusterd, er wordt een onbegrijpelijke naam op geplakt en klaar is kees.
Vintage mevrouw!
Ik kijk meestal gewoon wat rond op zo’n beurs en probeer daar enige structuur in aan te brengen; komen bepaalde kleuren veel terug, zijn specifieke vormen vaak aanwezig of zijn er gewoon opvallende zaken te zien. Of dat nu binnen een trend past, zal mij worst wezen. Een ding is duidelijk: vintage is in. Vintage was een trend en blijft dat ook nog wel even. Onder dat label kun je van alles hangen als het maar een beetje oud lijkt. Designmeubelfabrikanten pakken een model uit de jaren zestig uit de kast en geven het een ander kleurtje; vintage mevrouw, heel erg in! Leveranciers van karpetten nemen een oud dessin en laten dat namaken terwijl hooguit de contouren zichtbaar zijn. Fabrikanten van parket gooien plankjes in een wasmachine met steentjes en halen het gebutste hout eruit en verkopen dat als ‘authentieke vloer’. Niet direct vintage, maar passend binnen de trend mevrouw!
Sloophout
De al jaren lopende trend betekent dat kastjes er een beetje verveloos moeten uitzien, dat muren moeten afbladderen, dat vloeren overduidelijke gebruikssporen vertonen en een beetje moderne tafel is van dik hout, heeft forse noesten en gaten en lijkt zo van de zagerij te komen. Dan hebben wij het nog niet eens over het sloophout à la Piet Hein Eek voor kasten, tafels, bedden en vloeren. Er zijn ook digitaal geprinte dekbedovertrekken ek kussens. En natuurlijk behang. Het 'sloophout' komt hierbij rechtstreeks uit de printer.
Rimpelloos bestaan
Ik vraag mij af hoe de mensen in India, Vietnam, Indonesië, Nepal en andere productielanden daar tegenaan kijken. Zij maken producten, gaan die in opdracht mishandelen en verkopen het aan mensen in Europa die vervolgens gaan pronken met pseudo-ouwe zooi en opscheppen over een doorleefde vloer, een authentieke kast of anderszins verbale flauwekul. Op beurzen wordt alles extra aangezet met oude fietsen (met minstens één lekke band), afbladderende houten deuren, lampen vol roest en ander afgedankt spul. Moet het rimpelloze bestaan hier worden verfraaid met de ruwheid van derdehands interieurproducten?
Pronkkamer
Generaties geleden hadden boerderijen en sommige stadshuizen een pronkkamer. Daar stonden de mooiste spullen en die kamer werd alleen op hoogtijdagen of zondagen gebruikt. Onze voorouders zouden zich waarschijnlijk omdraaien in hun graf als ze zagen hoe hun rijke nazaten zich nu in hun interieur presenteren met afgedankte en versleten producten. Als ze konden horen dan zouden die achter-achter kleinkinderen zeggen: dit is modern. Dit is kenmerkend voor vroeg 21-ste eeuw interieurs. Dit is de trend van 2016.
Die trend heet: ouwe meuk.