En jawel hoor, ook dit keer zijn er tijdens de Salone del Mobile International in Milaan weer talloze nieuwe banken, stoelen en tafels te bewonderen. Liefst voorzien van labels als bijzonder, spraakmakend, innovatief en andere clichématige toevoegingen. Want laten wij wel wezen, een tafel bestaat meestal uit een blad met vier poten, een stoel heeft meestal ook vier poten als onderstel plus een rugleuning en de vorm van een bank staat ook grotendeels vast voordat deze überhaupt is ontworpen. Dus waarom weer een nieuwe ontwerpen? En waarom dan komen met een buitenissig model?
Toch zijn banken, tafels en stoelen de sterkst vertegenwoordigde producten in Milaan en dat is op andere meubelbeurzen niet anders. Spraakmakend of bijzonder zijn vaak niet de beste etiketten om zo'n product te verkopen want uiteindelijk kiezen de meeste consumenten voor iets gewoons want het product moet wel een beetje in hun interieur passen en dat is meestal redelijk doorsnee. Al die bijzondere meubels krijgen nu in de pers enorm veel aandacht via een overkill aan posts via social media, maar de commerciële producten waarvan de producenten moeten leven- daar wordt geen aandacht aan besteed.
Hoewel veel bedrijven de mond vol hebben over duurzaam produceren is dat tijdens een verblijf in designmekka Milaan even minder belangrijk; daar moet je vooral laten zien dat je durf, lef, innovatievermogen etc. hebt. Toch zou dat de komende jaren best eens kunnen gaan veranderen. Consumenten zijn door de crisis wat terughoudender geworden in hun uitgavenpatroon want ze denken aan hun (wellicht toch wat lagere) pensioen, moeten meer geld voor zorgpremies ophoesten en worden geconfronteerd met hogere energielasten. Het is duidelijk dat dit inmiddels heeft geleid tot minder uitgaven voor het interieur en ik denk dat dat blijvend is.
Mensen worden gek gemaakt door bladen en tv programma's om nieuwe ('helemaal van nu') producten te kopen, maar ze zijn niet gek; ze beslissen zelf wel wat ze mooi, handig en passend vinden. Of het duurzaam is geproduceerd (het producentenargument) zal hen worst wezen. Of het duurzaam in gebruik is, vinden ze wel belangrijk. Dat laatste conflicteert met het belang van de producent – die wil verkopen en komt dus steeds met wat 'nieuws' – maar ik denk dat consumenten door het gigantische en daarmee onoverzichtelijke aanbod daar steeds minder van gecharmeerd zijn.
Dus al die bezoekers en al die persmuskieten die via bladen en blogs allerlei zogenaamde bijzondere producten in Milaan hebben 'gespot' en dat dan maar meteen hyperventilerend als 'trend' betitelen, zouden er wel eens massaal naast kunnen zitten.
Voor hen de tip: doesevenrustig
Aribert Guiking