De stoffen op Heimtextil geven de beurs in Frankfurt een kleurrijke aanblik. De verkopers van die stoffen zijn echter vooral grijze muizen. Toch geven mensen kleur aan de beurs.
Momenteel loop ik rond op Heimtextil, de megabeurs in Frankfurt die eergisteren begon en morgen eindigt. Gordijnstoffen, meubelstoffen, dekbedovertrekken, dekbedden en kussens, stoffen voor raambekleding, handdoeken en andere aan bed-, bad- en woningtextiel gerelateerde producten staan daar uitgestald in 17 hallen. Met zo’n 2500 exposanten uit ruim 60 landen en naar verwachting 70.000 bezoekers uit nog veel meer landen is het een megabeurs. Hier komt in feite de wereld bijeen op een beperkt klein oppervlak.
Diep decolleté
Het leuke van de beurs is dat het internationale karakter zichtbaar is aan de kleding van de mensen. Orthodoxe joden in het zwart, een enkele Arabier in een licht gewaad, Sikhs met een tulband, een verdwaalde Zwitser of Oostenrijker met een driekwart tuinbroek en kniekousen, Aziatische jongens en meisjes met punkhaar, Italianen met nerveus gesneden pakken en Russische dames met te blond haar en een te diep decolleté. Daartussen lopen veel mensen in casual kleding, maar verreweg de grootste groep bestaat uit grijze muizen: mannen in zwart of donkerblauw pak.
Grijze muizen
Die grijze muizen lopen overal en staan vooral op de stands want de dresscode voor de standbemanning is meestal nog steeds jasje-dasje. Het grappige is dat die mannen zich uitsloven om de meest kleurrijke stoffen aan de man (vrouw) te brengen en zelf oersaai gekleed gaan. Zij verkopen stoffen voor de aankleding van het huis en dat mag - nee, moet zelfs - kleurrijk zijn. Want je moet de klant de nieuwste kleurtrends aansmeren, daar drijft de beurs voor een groot gedeelte op.
Bratwurst
Die trends zijn internationaal en worden steeds globaler, zeggen fabrikanten. Daardoor wordt de beurs als geheel wat saaier, vinden sommigen. Toch klopt dat niet. Want je ziet direct dat een behoorlijk aantal stands gedomineerd wordt door ‘Duitse kleuren’ die in bijvoorbeeld in Nederland voor geen meter zullen verkopen. En hoewel koffie, water, bier en jus d’orange door vrijwel iedereen wordt gedronken, eten Chinezen geen Bratwurst. En hebben Indiërs hun eigen eetgewoonten. Ga maar eens kijken in de ‘Aziatische’ hallen. Tussen de middag komen daar karren met exotische maaltijden binnen en ruikt het anders dan elders.
Heimweh
Ik zie dan iemand met de handen en luid smakkend eten, zittend op een klapstoeltje aan een formica tafeltje in zo’n ongezellig standje van nog geen 10 m2. Dan denk ik: zorgt dit eten voor enig houvast, geeft dit nog een beetje het thuisgevoel? Eet men daarom geen Bratwurst? En heeft zo iemand nu heimwee? In het Duits klinkt dat nog veel erger, daar spreekt men van Heimweh. Spreek dat maar eens hardop uit; je voelt meteen de ontworteling. Ver weg van huis, losgerukt uit je vertrouwde omgeving – dat doet een beetje pijn. Heimweh.
Heimtextil
Het aardige is dat de beurs Heimtextil heet en daarmee verwijst naar je eigen Heim, je eigen huis. Maar die Chinezen, Indiërs, Pakistani en andere mannen-van-verre bieden vaak producten aan voor de Europese markt. Dus met Europese kleuren en dessins, afgestemd op de Europese smaak. Zij zien er zelf niet Europees uit en vaak hebben zij nog iets van hun eigen thuis meegenomen, namelijk hun eten en kleding. Iets van hun eigen ‘heim’. Je zou kunnen zeggen dat zij in zekere zin nog de meeste kleur geven aan Heimtextil.
Aribert Guiking