‘Alles mag, tenzij’. Onder deze kop verscheen afgelopen maandag de column van INretail-directeur Jan Meerman op de site van de brancheorganisatie. De voorman van de werkgeversorganisatie pleit voor het opheffen van allerlei regeltjes die het ondernemen voor retailers een stuk makkelijker zouden maken. Die regeltjes zijn een uitvloeisel van allerlei wetten die ooit zijn bedacht om het drijven van een winkelnering in goede banen te leiden. Een gevolg daarvan is dat er nog steeds strikte regels zijn die nu belachelijk aandoen.
Zo moet er bijvoorbeeld een schot van minstens 1.20 meter staan als je als winkelier iets horeca-achtigs doet terwijl je core business schoenen verkopen is. Of kleding, Of meubelen. Nu zijn er winkeliers die gewoon een paar plantenbakken neerzetten als afscheiding en dat is ook oké. Je hebt tegenwoordig hippe fietsenmakers die vers gezette koffie verkopen. Ook dat mag meestal wel, maar een broodje daarbij kan dan weer niet.
Branchevervaging heet dat. Een tijdje noemde INretail dat blurring want dat klinkt interessanter. Hoewel dat hetzelfde betekent. Blurring wordt teveel geassocieerd met alcohol en dat leek de retailclub niet handig. Hoewel zij wel vindt dat een boekhandelaar best een wijntje mag schenken want hij verkoopt toch ook boeken over wijn? Want, zo is de redenering, een slijter mag boeken over wijn verkopen, dus waarom niet andersom? Lijkt mij best handig; een boek over zelf bierbrouwen aanschaffen in de boekhandel en meteen de ingrediënten daarvoor meenemen. Het mixen van functies, noemt INretail dat.
Blijkens de column van Meerman drinkt hij regelmatig koffie bij diverse zaken die primair wat anders verkopen. Of hij dan bij een koffieshop wat anders bestelt dan koffie wordt echter niet duidelijk. Dat is juist waar hij voor pleit: duidelijkheid. Die moet komen door het afschaffen van zo’n beetje alle regels die retailers nu nog beperken.
Ik ben het helemaal met hem eens. De schoenenverkoper wordt fietsenmaker, de opticien verkoopt naast brillendoekjes ook schoonmaakmiddelen voor tafel en vloer en de groenteboer schuift probleemloos de zaadjes van tomaat en komkommer tussen de appelen.
Veel wordt mogelijk. Burgemeesters van een aantal steden pleiten inmiddels al van verruiming van de Opiumwet. Zij willen wiet legaliseren waardoor productie en verkoop beter controleerbaar wordt. En goedkoper. Doe dat met meer drugs, zou ik zeggen. Want omdat het niet meer verboden is, wordt het ook minder aantrekkelijk, zo weten we allemaal. Het gevolg? De xtc-tabletten komen bij de drogist naast de paracetamol te liggen. Zo wordt de ex-drugsdealer kassajongen bij Kruidvat. Voorlichting uit eerste hand, wat wil je nog meer?
Dat laatste gaat de retailclub waarschijnlijk iets te ver, maar die mix-retail van Meerman vind ik een prima idee. Koffie, thee, alcohol, drugs, trekdrop en andere genotsmiddelen; iedereen mag alles verkopen. Dan krijgen we reuring in de winkelstraat en bruisende binnensteden, ook een belangrijk agendapunt van INretail.
Dus: alles mag, tenzij.
Tenzij het uit de hand loopt, dat is volgens mij de enige kleine toevoeging die nodig is.
Aribert Guiking