Eergisteren werd de Well Proven Chair bekroond met de ARC13 Award Stoelontwerp, een initiatief van het blad De Architect en kantoormeubelfabrikant Ahrend. Wij belden de jury voor een toelichting.
Op de foto ziet het er een beetje raar uit, zeg maar gerust heel erg vreemd: een stoel waarvan de inhoud van de zitting naar buiten braakt. Alsof er een hele enge ziekte is uitgebroken. De poten zijn gewoon van simpel hout in een eenvoudige keukenstoel constructie, maar de zitting is bepaald niet alledaags. Het is de Well Proven Chair, een stoel die afgelopen dinsdag een prijs in de wacht sleepte vanwege het bijzondere ontwerp. De ontwerpers, het duo Marjan van Aubel en James Shaw, kregen de ARC13 Award Stoelontwerp toebedeeld door een deskundige jury. Initiatiefnemers van de award zijn het blad De Architect en kantoormeubelfabrikant Ahrend.
Bijzonder materiaalgebruik
Het bijzondere materiaalgebruik was een specifiek aandachtspunt om voor de prijs in aanmerking te komen en het materiaalgebruik is inderdaad bijzonder. Het zit- en ruggedeelte van de stoel bestaat uit houtsnippers en houtzaagsel dat is gemengd met een bepaalde bio-hars. Daardoor ontstaat een chemische reactie waardoor het materiaal uitzet en er een schuimachtige substantie ontstaat. Als je tijdens het proces het materiaal in een mal perst, bijvoorbeeld in de vorm van een stoelzitting, krijg je zodoende een stoelzitting. Zie bijgaande foto. Door toevoeging van pigment kun je er een kleur aan geven en voilà: van afvalmateriaal heb je een lichtgewicht stoel.
Klimaatafdruk
De stoel heeft een hoog eco/bio gehalte want hij is gemaakt van natuurlijke materialen. En ook nog eens van grotendeels afval. Volgens een begeleidend persbericht is dit ‘een van de eerste meubelstukken die een Life Cycle Analysis (LCA) ondergaan heeft waarbij de totale klimaatvoetafdruk van de Well Proven Chair in productie en gebruik is doorgemeten.’ Helaas wordt de uitkomst daarvan niet gegeven en dat wilde ik nou net weten van de jury. En ik wilde ook weten hoe die stoel nu eigenlijk zit. En of je er überhaupt wel op kunt zitten. En of je er mee kan wippen. Want dat vind ik een belangrijk criterium voor een goede stoel.
Jury is spoorloos
Er waren vijf juryleden, maar ik kreeg ze de dag na de uitreiking niet te pakken. Ik kon geen voicemail inspreken, iemand was afwezig wegens verblijf in het buitenland, de voicemail wel ingesproken maar er volgde geen antwoord en het kostte sowieso moeite om het juiste telefoonnummer te vinden want nummers op sites bleken verouderd, opgeheven of niet te bestaan. 11 telefoontjes leverden niets op.
Dat stond in schril contrast met de vooraf en achteraf gegeven informatie want daar zijn designjongens en meisjes (want in die categorie valt deze stoel) heel erg goed in. De informatie over de prijswinnende stoel is direct opgepikt door mensen die sites beheren die te maken hebben met architectuur, vormgeving, design en ontwerp. Als kloppend schuim spatte het een dag na de bekendmaking al van die sites.
Ik geloof je
Achteraf bleek slechts alleen het eerste van de totaal 12 telefoontjes directe informatie op te leveren. Ik belde het nummer waarachter de secretaris van de jury zich zou moeten bevinden en kreeg een redacteur van het blad Cobouw te pakken. Dat verschijnt bij dezelfde uitgeverij als De Architect. De man kende het jurylid niet. Na wat heen en weer praten bleek dat het jurylid waarschijnlijk een collega van hem was en ging er een lichtje branden bij de redacteur. De naam van de redacteur verstond ik niet, maar wel wat hij zei over het jurylid: ‘Ik voorspel dat ie er geen zak van weet. Die man is hier uitgever, geloof ik.’
Ik geloofde hem meteen.
Dus besloot ik nogmaals wat sites te raadplegen en ik denk dat ik nu weet hoe de stoel in elkaar steekt.
Geloof ik.
Aribert Guiking
UPDATE: Netjes. De secretaris van de jury belt op, 2 minuten nadat dit stukje is geplaatst. Niet dat hij het gelezen heeft, maar hij belt omdat hij zijn voicemail afluisterde. Of de stoel lekker zit? 'Dat weet ik niet, ik heb het niet geprobeerd.' Of je op de stoel kunt wippen, kan hij dus ook niet vertellen. En of hij makkelijk breekt omdat de stoel er bros er uitziet, weet hij evenmin. Hij weet ook niet of de stoel in productie gaat. 'Er worden wel gesprekken over gevoerd, geloof ik.' Een ding is duidelijk: 'Ik heb hem wel aangeraakt.'
UPDATE 2: 5 minuten later belt iemand van Ahrend, ook na afluistering van de voicemail. En, hoe zit de stoel? 'Prima, hij staat in mijn bureau. Maar wij hebben bij deze stoel minder gelet op de ergonomie, maar meer op het materiaalgebruik.' En, kun je ermee wippen? 'Ha-ha, nee. Dat heb ik nog niet gedaan. Dat ga ik proberen.'
UPDATE 3: Op 2 december belt jurylid Chris Kolk op na terugkomst van enige dagen verblijf in het buitenland. Hij zegt de stoel niet te hebben gezien, maar 'alleen op schets'. Dat blijkt ook te gelden voor de andere juryleden. Bovenstaand verhaal dient dus nog verder te worden genuanceerd want de jury heeft gejureerd zonder de stoel fysiek te hebben aanschouwd. Het ging dus niet om het product, maar om de wijze waarop de hiervoor benodigde materialen zijn aangewend.