Het KIM-label, bedoeld om objectieve informatie over meubelstoffen te geven aan consumenten, bestaat niet meer. Gebrek aan financiers en import van gestoffeerde meubelen zijn onder meer de redenen voor stopzetting.
‘Wij hebben als bestuur gemengde gevoelens’, zegt Jan Edu Kelder, tot voor kort voorzitter van de stichting KIM (Kwaliteits Informatie Meubelstoffen). ‘Wij zijn succesvol geweest, maar KIM zat aan het eind van zijn levenscyclus. Dan moet je op een gegeven moment durven te stoppen.’ KIM was de naam van de stichting en vooral de naam van het label dat aan meubelstoffen werd ‘gehangen’. KIM zag in 1998 het levenslicht en was bedoeld om consumenten informatie te geven en tegelijkertijd om detaillisten te ‘beschermen’ tegen mogelijke problemen als gevolg van stofproblemen bij door hen geleverde producten.
Zeg ‘ns Aaa
Leveranciers van meubelstoffen (stoffengroothandels, meubelfabrikanten) konden aan hun stoffen het KIM-label hangen waaruit bleek dat de stof aan bepaalde criteria voldeed. Het was geen kwaliteitslabel, maar een zekerheid dat de stof aan bepaalde eisen voldeed waardoor deze geschikt was als meubelstof. Kelder herinnert zich hoe in die tijd vaak ging: ‘Dan was er in Zeg ‘ns Aaa een bank in beeld geweest waar een gordijnstof op zat en dat wilden de mensen ook, dus werd dat zo verkocht. Dat kon natuurlijk niet.’ Doordat de leverancier (op vrijwillige basis) via het KIM-label kon laten zien dat de stof aan bepaalde eisen voldeed, kon de detaillist beter voorlichten en kon de consument er op vertrouwen geen inferieure stof te hebben gekocht.
Kwaliteitsniveau toegenomen
In een persbericht laat KIM het volgende weten: ‘Door meer kwaliteitsbesef, gedefinieerde normen, de controle hierop en naleving ervan, is het kwaliteitsniveau van meubelstoffen enorm toegenomen. De informatie is betrouwbaarder en er zijn minder teleurstellingen bij consumenten. De keten heeft haar verantwoordelijkheid genomen. Veel betrokkenen, zoals stofleveranciers en meubelfabrikanten zien nu het belang in van hoge kwaliteit stoffen en hebben andere keuzes gemaakt. Zo worden ‘mindere stoffen’ die niet aan de gewenste vereisten voldoen voor het gebruik op zitmeubelen, vaak ook niet meer aangeboden door leveranciers.'
Veranderde markt
De laatste jaren waren er steeds minder leveranciers die het KIM-label gebruikten en daardoor kwamen er minder inkomsten binnen. Kelder wijst ook op de veranderde markt. ‘Er zijn minder meubelstoffengroothandels en er is veel import van compleet gestoffeerde meubelen bijgekomen, daardoor is het verwaterd. Maar je moet doel en middelen scheiden. Het doel was een beter kwaliteitsbesef bij de consument en dat is er gekomen.’ Kelder wijst ook op de stofcursussen die namens KIM door Jo Bijlmakers en Sybe Riedstra zijn gegeven aan detaillisten, volgens hem meer dan 1000. ‘Het besef dat een retour van een bankstel veel geld kost, is bij de detaillist doorgedrongen. Zulke zaken kunnen een vernietigend effect op je reputatie hebben.’ Al met al heeft het label volgens hem veel goeds teweeg gebracht. Het afsluitend persbericht verwoordt het aldus: ‘Daarom kan KIM met een gerust hart afscheid nemen.'