Ik sprak van de week een milieudeskundige die zich druk maakte over de opwarming van de aarde en de vraag in hoeverre dat wordt veroorzaakt door menselijk handelen. Volgens hem was dat lastig aantoonbaar want in het recente verleden – pakweg de laatste paar honderd jaar – waren er volgens hem ook grote schommelingen geweest in de temperatuur en in hoeverre was er dan sprake van invloed door 'menselijk handelen'? Daarnaast ergerde hij zich helemaal kapot over de versmalling van veel milieudiscussies die worden gereduceerd tot een extreme focus op CO2 als de grote boosdoener.
Aan de keukentafel ontspon zich een interessant gesprek en zo kwamen wij terecht bij de klimaatconferentie die momenteel in Katowice wordt gehouden. Deze stad ligt in het centrum van de Poolse kolenindustrie, een nauwelijks denkbaar betere plek om te praten CO2 reductie want dat is het adagium aldaar: CO2 is niet oké.
In Nederland is de internationale klimaattop deels voorbereid via zogeheten klimaattafels. Vertegenwoordigers uit de sectoren industrie, mobiliteit, de gebouwde omgeving, elektriciteit en landbouw & landgebruik moesten letterlijk met elkaar aan tafel om te praten over hun bijdrage aan de reductie van de uitstoot van CO2. Want ook in Nederland luidt het mantra: CO2 is niet oké.
Op school heb ik geleerd dat CO2 voor bomen en planten net zo belangrijk is als zuurstof voor mensen. Via de huidmondjes nemen de bladeren CO2 op en via de fotosynthese komt er zuurstof vrij. Precies om deze reden pompen glastuinders CO2 in hun kassen want daar groeien de tomaten, komkommers, paprika's, begonia's, petunia's en kerststerren lekker van.
Tegelijkertijd profiteren afnemers, bijvoorbeeld bloemisten, hiervan en kunnen interieurbloggers op hun blogjes lekker neuzelen over de wonderlijke prestaties van planten in huis en kantoor; ze 'zuiveren de lucht', bevorderen het welzijn en verhogen de prestaties.
Meubelfabrikanten houden zich opvallend koest in het gekrakeel rond CO2, temperatuurstijging en het redden van de planeet. Zij verkopen meubelen van hout en kletsen daarbij over kleuren, afmetingen, pootvormen en de techniek van het uitschuiven en inklappen. Sommigen melden daarbij dat de tafel, bank of kast is gemaakt van 'natuurlijk materiaal', een ander noemt het duurzaam materiaal of wijst op de 'milieuvriendelijke olie' die is gebruikt voor de afwerking. Niemand heeft het over klimaat of CO2.
Best vreemd want 'het klimaat' is hartstikke in de mode en praten over CO2 is heel erg oké. En laten wij wel wezen: een massief houten tafel is een opeenhoping van CO2 en dus een geweldig product om te verkopen aan de consument die het goede voor heeft met deze aarde. Die goede bedoeling heeft toch iedereen?
Ik kijk reikhalzend uit naar de eerste meubelfabrikant of -retailer die dit begrijpt. Nu nog onbekend, maar in 2019 wordt dit dé verkooptruc: Mevrouw/meneer: net binnen, prettig geprijsd en verkrijgbaar in diverse formaten: de klimaattafel.
Aibert Guiking