Komend weekend begint de Meubelbeurs Brussel. Het is de laatste editie onder leiding van degene die de beurs koersvast leidde naar een stabiel en waardevast evenement: Els van Pelt.
Zo’n 20 jaar geleden ging ik voor het eerst naar een vakbeurs in België. Hoewel een behoorlijk deel van die beurs ging over zonwering was het weer er niet naar. Het was januari, koud, donker en guur. Gelukkig kon ik ‘s avonds terecht in een restaurant en at daar een stofpotje met lof, overgoten met ham en kaas. Loeiheet en onwaarschijnlijk lekker. Zo lekker dat ik het jaar daarop, toen ik weer naar die beurs ging, speciaal een hotel nam dicht in de buurt van dat restaurant en daar hetzelfde bestelde als een jaar eerder. Geen lof met ham en kaas, maar witloof met hesp en kaas, zo leerde ik. Gegratineerd en zo uit de oven. Heerlijk!
Geen kopje koffie
Zo’n 10 jaar geleden ging ik voor het eerst naar de Meubelbeurs Brussel. Ik snapte niet zoveel van wat er allemaal te zien was, maar het eten ’s avonds was lekker. Ook op de beursvloer lieten - vooral Belgische - exposanten merken dat zij graag de bezoekers wat lekkers voorschotelden en dat was meer dan een kopje koffie zoals in Nederland. In de jaren daarna veranderde dat niet en terwijl ook in België de nu al jaren durende crisis zijn sporen heeft nagelaten, blijven veel exposanten hun bezoekers verwennen met een hapje en een drankje.
Persdiner
Een van de terugkerende persoonlijke hoogtepunten van de beurs in Brussel is het jaarlijkse persdiner. Mensen van de pers uit België, Nederland, Duitsland, Frankrijk en eventueel nog een ander land schuiven aan voor een culinair festijn in een Brussels restaurant. Prettig om zo collega’s te spreken en altijd goed voor een heerlijk avondje. Gastvrouw van de avond is steevast Els van Pelt, directeur van de meubelbeurs.
Gastvrij onthaal
Zo gastvrij als wij worden onthaald in het restaurant, zo gaat dat ook op de beursvloer. Het zijn misschien grote, kale hallen waar je in vertoeft, maar de sfeer is altijd goed. Die sfeer wordt voor een groot deel bepaald door het publiek en dat is vrijwel altijd in ruime mate aanwezig. De organisatie die er achter zit, is daar mede debet aan. Natuurlijk doet Els van Pelt dat niet alleen, maar zij is wel de drijvende kracht achter de beurs. Zelf afkomstig uit een meubelgezin (meubelfabrikant Van Pelt) spreekt zij de taal van de ondernemers die op de beurs staan en weet wat er achter schermen bij menig fabrikant gebeurt. Of kan gebeuren. Ik denk dat veel exposanten dat merken. En waarderen.
Behapbare beurs
De Meubelbeurs Brussel positioneert zich tussen de internationale beurzen zoals Keulen en Milaan aan de ene kant en de vele kleinere beurzen, zoals in Nederland, aan de andere kant. Om in culinaire termen te spreken: te klein voor tafellaken, te groot voor servet. Persoonlijk denk ik: dat smaakt prima. Niet te klein, niet te groot, lekker overzichtelijk en goed behapbaar. De beurs kiest bewust het middensegment en de directeur weet goed dat hoogdravend design veel publiciteit oplevert, maar nauwelijks verkoopt.
Koersvaste strategie
Die keus voor het midden is uiteraard ook mede het gevolg van de positie van de Belgische meubelindustrie; geen gekkigheid, maar solide, degelijke en goed verkoopbare producten. Hoewel de Belgische meubelindustrie ook de gevolgen van het gure economische weer ondervindt, zorgt kapitein Van Pelt dat zij jaarlijks in november kunnen schuilen in een veilige haven. En kunnen pronken met hun waar. Dat hebben zij mede te danken aan iemand die ik op een donkere februari-avond tegenkom in het Nederlandse Beusichem om persoonlijk polshoogte te nemen van de vruchten van de Nederlandse meubelindustrie. En iemand die in een weekend een accessoirebeurs in Frankfurt bezoekt om te kijken ‘wat er nog meer speelt’. En iemand die het hele jaar door bezig is om in november een goed evenement neer te zetten en daarvoor jarenlang een duidelijke koers uitstippelde.
Relaxen
Ik zie uit naar de komende beurs en weet nu al dat ik naast mooie dingen ook lekkere dingen ga zien. En proeven. Maar natuurlijk gaat het niet alleen daarom.
Voor Els van Pelt is de komende editie haar laatste. Ik weet niet wat de pensioengerechtigde leeftijd is in België, maar zij had al iedere avond in een lekkere relaxfauteuil - van ongetwijfeld Belgische makelij - voor de tv kunnen zitten. Dat zal er misschien binnenkort van komen. De beurs begint over een paar dagen en de uitslag zal goed zijn. Eigenlijk saai om dat nu al te constateren en dat is vooral te danken aan een pittige dame die lof verdient.
Brussels lof.
Aribert Guiking