Online warenhuis Fonq, geschreven als fonQ, heeft in Utrecht een ‘Inspiratie Showroom’ geopend. In de showroom staan, zoals meestal in een showroom, producten opgesteld. In dit geval slechts een deel van het assortiment en dat is logisch als je maar 650 m2 tot je beschikking hebt en 40.000 artikelen in je webwinkel hebt staan. Fonq is dus qua assortiment enorm groot, maar als fysieke woonwinkel van bescheiden omvang. Toch tettert het bedrijf met veel aplomb een persbericht de wereld in want met de opening van de showroom wil het bedrijf ‘meer autoriteit claimen op het gebied van interieur en design.’ Dat klinkt nogal hoogdravend en dat is het ook, maar dat hoort bij webwinkels. Webwinkels zijn vaak bepaald niet bescheiden in uitingen naar buiten toe.
Beleving en inspiratie
Dat is enigszins te begrijpen want je bent fysiek nergens zichtbaar en niemand kan langs je etalage lopen. Dus worden duizenden mensen dagelijks platgemaild door (woon)webwinkels die iedere dag aanbiedingen hebben van allerlei producten. Voor de goede orde: Fonq doet dat niet. Fonq wil wel zichtbaar worden, vandaar die showroom. De komst daarvan is met name ingegeven door mensen die kenbaar maken dat zij producten fysiek willen bekijken, iets dat is toegenomen doordat dat de online retailer meer designartikelen in het assortiment heeft opgenomen. ‘Een showroom moet in dat geval wel aansluiten bij onze emotional commerce strategie. Beleving creëren en inspiratie bieden staat daarom in onze vernieuwde showroom voorop’, aldus een toelichting van CEO Patrick Kerssemakers.
Geneuzel
‘Emotional commerce’ is een dure term om meer plaatjes en praatjes op je site te gooien. Plaatjes van een bank van opzij en van achteren bijvoorbeeld. En praatjes over golvende lijnen of harde contrasten en eventueel wat geneuzel over de ontwerper van het product. Want designproducten hebben meestal een naam en zeker een ontwerper die genoemd moet worden. Over ‘beleving’ en ‘inspiratie’ wil ik hier helemáál niet hebben, dat komt mij zo langzamerhand de neus uit. Vreemd genoeg worden die woorden vooral gebruikt in relatie tot de fysieke retail, gewone winkels dus. Winkels met een showroom.
Dozenschuivers
Fysieke winkels worden door critici vaak geportretteerd als weinig inspirerend en de winkeliers als dozenschuivers. Dat laatste geldt letterlijk voor webwinkeliers, maar die worden nooit als zodanig betiteld. Raar. Webwinkels zijn over het algemeen reuze saai, dus een beetje meer gedoe er omheen is inderdaad geen gek idee. De website Levaleva.nl probeerde dat. De site ging eind 2012 van start en was een schakel tussen leverancier en winkelier. (Design)fabrikanten boden op de site hun producten aan en deze werden uitgeleverd door winkeliers met een fysieke winkel. De consument kreeg bij bestelling een paar namen van winkeliers waaruit hij kon kiezen en uiteraard kon hij bij die winkeliers ook terecht om de meubels (of andere woonproducten) live te bekijken.
Virtueel inrichten
Het aardige van de site was dat je daarop virtueel kon inrichten met de meubels van deelnemende meubelfabrikanten. Beleving avant la lettre! Niet alleen saaie productfoto’s! Nu, minder dan drie jaar later, blijkt dat de site/annex shop het niet heeft gered want het bedrijf erachter is failliet. Het aantal fabrikanten bleef gering en van de 40 winkeliers die vanaf het begin meededen, haakten er steeds meer af. Ik heb helaas (nog) niet kunnen achterhalen waarom Levaleva.nl het niet heeft overleefd, want het idee was goed.
Veel poen
Wat ik wel weet, is dat een site met woonproducten niet zo makkelijk rendabel is te maken. Wat ik zeker weet, is dat je vaak met veel poen daar meer kans op hebt. Ik heb Kerssemakers van Fonq persoonlijk horen vertellen dat de site winst maakt, maar hoeveel is daarvoor geïnvesteerd? In het zusje van Wehkamp zijn miljoenen gepompt en de holding daarboven is kortgeleden overgenomen door investeerder Apax die graag met nog meer miljoenen rondstrooit. Wie kijkt naar de cijfers van de uit Duitsland afkomstige webwinkels Westwing, Fashion4home en Home24 ziet dat deze pas na jaren een geringe winst maakten. Met andere woorden: er waren vele miljoenen nodig om zover te komen.
Saai!
Ondertussen komen de shops met eigen magazines, worden stylistes gebruikt om de sites op te leuken en opende Fashion4home een fysieke winkel. De showroom van Fonq, hoewel vele malen kleiner dan die andere webwinkels, past dus in het steven van webwinkels om beter zichtbaar te zijn. Maar of dat dan met zoveel bombarie gepaard moet gaan? Die showroom staat op een industrieterrein; zo saai! En daar dan een showroom vestigen vol emotional commerce?
Aribert Guiking