Kantoorinrichtingsbeurs Orgatec is weer voorbij en een van de thema's was circulariteit. Kantoorstoelen moet je na x jaar makkelijk kunnen ontmantelen en (delen daarvan) kunnen hergebruiken. Hetzelfde geldt voor vloerbedekking, kasten, verlichting en andere spullen voor de inrichting. Het product bij aanvang al baseren op gerecycled materiaal is nog mooier want de cyclus produceren-gebruiken-weggooien is oud denken en past niet meer in een duurzaam wereldbeeld.
Hetzelfde, maar dan veel breder gedefinieerd, zagen we tijdens de Dutch Design Week. Als je daar rondloopt, krijg je het idee dat over een paar jaar alle afval is opgeruimd en daarvan schitterende producten zijn gemaakt.
Diverse producenten in de inrichtingsbranche doen al lekker mee in deze beweging. Bedden- en matrassenfabrikant Auping laat matrassen recyclen en wil volledig cradle to cradle gaan functioneren waarbij het afval wordt gebruikt als grondstof voor een nieuw product. Tapijtfabrikant Desso roeptoeterde jarenlang dat zij zo werkt, maar is sinds de overname door Tarkett in 2015 iets bescheidener geworden en gebruikt nu het containerbegrip duurzaamheid.
Tapijttegelfabrikant Interface wil in 2020 haar Mission Zero uitgewerkt hebben waardoor ze 'geen negatieve impact' meer op het milieu heeft en recyclet al jaren haar eigen tegels. Forbo – ook al weer een vloerenfabrikant – kiest het pad van minder CO2 uitstoot en meubelfabrikant Leolux lanceerde onlangs een stoel die gemaakt is van lokale materialen. Bij deze laatste twee gaat het niet zozeer om circulaire productie, maar meer om 'duurzaam produceren.'
'Circulair' klinkt leuk, maar is in de praktijk lastig te verwezenlijken. Bedrijven die volgens deze denkmethode hun producten aanbieden – de overheid zegt dit sterk te stimuleren – stuiten vaak op inkopers die een zuinig gezicht trekken als ze de aanbestedingen zien; dat gaan wij niet doen!
De consument vindt circulair, duurzaam, mvo en cradle to cradle best leuk, maar loopt er niet echt warm voor, zeker als de portemonnee daarbij moet worden getrokken. Glas naar de glasbak, plastic flessen in de container en gft afval in de compostbak gaat nog wel en papier wordt al tientallen jaren keurig bewaard, ingeleverd en opnieuw gebruikt. Maar verder?
Het gedrag van mensen is tegenstrijdig. Deze week bleek uit een onderzoek dat het papierloze kantoor nog ver weg is. Nederlandse kantoormedewerkers printen op hun werk gemiddeld 17,4 A4-tjes per dag (!) terwijl dat in 2015 gemiddeld nog 16,1 was. Leidinggevenden doen daar nog een schepje bovenop en komen tot een gemiddelde van 26,1 printjes. In Duitsland zijn gewone medewerkers nog redelijk netjes met het printen van gemiddeld 14,4 pagina's. De Duitse managers geven ook daar het verkeerde voortouw: gemiddeld 40,1 prints per dag!
Over deze absurde cijfers hoorde en zag ik niks tijdens Orgatec. En ik weet nu al wat er bij de volgende editie een belangrijk thema gaat worden: 3D printen.
Aribert Guiking