Interface, het moederbedrijf van tapijttegelproducent Heuga, doet veel aan recycling. En zelfs meer dan dat. Dat laat het bedrijf zien met een knipoog naar het WK voetbal.
Heuga staat bekend als producent van tapijttegels die in Scherpenzeel worden gemaakt. In de jaren zestig begonnen de gebroeders Van Heugten hiermee en in 1988 werd het bedrijf overgenomen door het Amerikaanse Interface. De oprichter hiervan, Ray Anderson, formuleerde in 1994 zijn missie om zo ‘schoon’ mogelijk te produceren onder de naam Mission Zero. De bedoeling hiervan was om in 2020 ‘nul effect’ te hebben op het milieu en de omgeving. Dat betekende niet alleen zo ‘schoon’ mogelijk produceren, maar leidde ook tot het gebruiken van zonne-energie, het isoleren van leidingen, zo weinig mogelijk printen, het stimuleren van carpoolen en het innemen van oude tegels om deze opnieuw te gebruiken.
Duurzaamheid
Die inspanningen hebben gevolgen en Interface eindigt wereldwijd steevast hoog in lijstjes als het gaat om duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. De missie die het bedrijf zichzelf heeft gesteld, is niet makkelijk maar wordt gestaag vormgegeven. Dat gebeurt op een open, eerlijke en soms ook wat ingewikkelde manier want goedkope slogans wil het bedrijf niet gebruiken.
Rood, wit en blauw
Niet geheel toevallig kwam ik een paar weken geleden een oude foto tegen die zeer toepasselijk leek te gaan worden, want wat doe je met een paar tapijttegels in de kleuren rood, wit en blauw? Dat vroeg ik aan Heuga.
Niets dus.
Er werd nagedacht om de foto te gebruiken, zo kreeg ik te horen voordat het WK voetbal zou gaan losbarsten. Maar er gebeurde niets. Jammer, vond ik. En ook een beetje dom, want zo’n waslijn met schoon gewassen tegels zou aardig kunnen passen in het plaatje van duurzaamheid. Niks dus.
Zuinigheid
Maar wat gebeurt er? Letterlijk aan de vooravond van de wedstrijd om een plaats voor de finale komt er een foto binnen van Heuga. Dezelfde foto, maar toch anders. De kleuren rood, wit en blauw zijn frisser en een beige-achtige tegel blijkt ineens oranje te zijn. In een iets fletsere uitvoering en in kleiner formaat schaften mijn ouders lang geleden zulke tegels aan voor in de gang op de benedenverdieping. Oersterk en makkelijk. Want schoonmaken was een kwestie van even onder de hete kraan houden. Toen ging het niet om duurzaamheid, maar om zuinigheid.
Greenwashing
Nu, pakweg 50 jaar later, is duurzaamheid voor veel producenten een soort toverwoord aan het worden als een 
groen etiket dat marketing-technisch lekker scoort. Of eigenlijk alweer een cliché, want het wordt te pas en te onpas gebruikt. Dat is bij Heuga/Interface niet zo. Toch vraag ik mij af welk wasmiddel de fabrikant heeft gebruikt om tot zulke ‘nieuwe’ kleuren te komen. Dit is toch geen greenwashing?
Aribert Guiking