Het leuke van grote internationale beurzen is dat je mensen tegenkomt uit landen waar je nauwelijks wat van weet. Zo sprak ik recentelijk onder meer met beursdeelnemers uit Kirgizië, Moldavië, Bangladesh en Madagaskar. Meestal blijken het tamelijk normale mensen, althans afgaande op hun uiterlijk. Soms hangt er een spandoek of bord om aan te geven waar ze vandaan komen, maar qua kleding zijn de mensen behoorlijk uniform en er zijn nauwelijks verwijzingen naar het land van herkomst,
Opvallend genoeg zie je vaak op de grote Duitse beurzen dat mensen uit eigen land graag laten weten waar ze vandaan komen. Een lederhosen is een zeldzaamheid, maar speciale jasjes voor de mannen en aparte bloesjes voor de vrouwen zijn dat niet. Zuid-Duitsers en Oostenrijkers lijken soms rechtstreeks te zijn afgedaald van de alpenweide naar de beursvloer. Ik ben benieuwd hoe Nederlanders zich zullen gaan uitdossen nu afgelopen maandag bekend werd dat in Frankfurt tijdens de beurs Ambiente in 2018 Nederland ‘partnerland’ gaat worden.
Dat betekent extra aandacht voor dat land, meer exposanten uit dat land en vooral veel publiciteit voor dat land. Nederland scoort qua aantal deelnemers en bezoekers sowieso wel lekker op die beurs en dat wordt volgend jaar dus nog meer. Maar hoe moet Nederland zich gaan profileren op die beurs voor accessoires, cadeauartikelen, huishoudelijke producten en ander klein spul om het huis op te vrolijken?
Ik zag nu hedendaagse tegeltjes, verknipte en verhipte portretten van Van Gogh, tafels met Goudse kaas ter promotie van de kaasschaaf (typisch Nederlands), design met humor en verder eigenlijk niet zo veel specifiek Nederlands. Dat moet volgend jaar duidelijker en ik denk aan tulpen, kaas, molens, klompen en dat soort oersymbolen. Het klinkt oubollig, maar zo zien buitenlanders het graag. Niet voor niets zag ik afgelopen week op de beurs al driemaal het Meisje met de parel van Vermeer langskomen, zelfs bij niet-Nederlandse exposanten.
Hollandse gezelligheid lijkt mij een goed centraal thema, ‘innovatie’ en ‘design’ bekken internationaal wel lekker en vat alles in een historische context. Denk aan fietsen, grachten en Nederwiet als product of new history. Dus traditionele Goudse pijpen in een modern jasje steken en verkopen als Drogen aus Delft. En voor de catering overal koffieshops. Reken maar dat dat publiciteit genereert. Uiteraard overal stroopwafels en mini-molentjes die suggereren dat Nederland meer doet dan alleen windhandel verkopen.
De Design Academy profileert zich als broedplaats voor Dutch Design met een peloton veelbelovend talent en in een speciale Holland-hal zijn de gangpaden getransformeerd tot dijken. Deze staan vol met tulpen die worden uitgedeeld door Doutzen Kroes die als Frau Antje op klompen laat zien dat wij Hollanders het nuttige met het schone kunnen verenigen.
Nederland kan zich als partnerland zo profileren als ‘lekker belangrijk’ en ik zou zeggen: Deutschland eins, aber die Niederlande auf Platz zwei. Abgesprochen?
Aribert Guiking