De voorjaarscollectie van Rivièra Maison verwijst naar Bretagne en dat staat model voor ruige kustlijnen en stoere vissers. Met zo’n verhaal verkopen de producten van het interieurmerk weer vanzelf.
De voorjaarscollectie (spring collection) van Rivièra Maison heeft niets te maken met de Rivièra, maar met Bretagne. Geen zonovergoten strand, maar een stormachtige zee. Geen lekkere meiden in bikini (of minder), maar stoere vissers. Dus heet de collectie Breton Basic en hoewel het Frans is, moet het Engels klinken. In een vooraankondiging over de nieuwe collectie vertelt Rivièra Maison over een overweldigend uitzicht, prachtige zeilboten, vissers die vissen sorteren en vissers die straks ‘heerlijk een kop koffie drinken in de relaxte stoelen op het terras.’
Vissers verhalen
Rivièra Maison vertelt op deze manier een verhaal wat verwijst naar hun collectie, maar dat verhaal klopt natuurlijk voor geen meter. Vissers zeilen al lang niet meer, hebben de vis al aan boord voorgesorteerd en gaan na de vangst echt geen kopje koffie drinken op het terras. En zeker niet in relaxte stoelen op het terras. Die gaan na allerlei schoonmaakwerkzaamheden gewoon naar huis en ploffen neer op de bank. Maar dat maakt niet uit; Rivièra Maison moet een verhaal vertellen bij de producten en dat doen ze daar goed in Aalsmeer.
Het verhaal van Rivièra Maison
Nu houd ik van bootjes en vooral van zeilbootjes, maar ik houd niet van de stijl van Rivièra Maison. De stoelen en banken zitten niet lekker (je kunt er alleen in hangen en dan voor niet al te lange tijd) en de meubels zijn gewoon duur en te duur in verhouding tot de kwaliteit. Veel accessoires zijn best aardig, maar ook die zijn aan de dure kant. Dat komt omdat Rivièra Maison geen producten verkoopt, maar een merk is. En dat merk is Henk Teunissen. Henk is zoon van zijn ouders die met een bloemenwinkeltje begonnen, Henk nam het over, kocht een paar potjes, verkocht die met succes en……..ach u kent het verhaal toch al lang? Het heeft al 627 keer in allerlei bladen gestaan.
Henk
Toch wordt iedere keer dat verhaal weer verteld. Waarom? Omdat het blijkbaar mooi is om te vertellen. Hetzelfde geldt voor Henk. Henk is het uithangbord van de toko en dat mogen wij weten. Henk kijkt wat dromerig in de lens met nette woeste krullen die echter niet zo woest zijn als aan de Bretonse kust. Da’s net weer een tikkeltje te wild. Maar Henk = herkenning en dat willen de mensen. De stijl van Rivièra Maison is herkenbaar en dan maakt het geen zak uit dat het te duur is. Aan elk fotolijstje, vaasje, kastje of meubel hangt een kaartje aan een touwtje en dan lijkt het meteen bijzonder. Blokker doet er een sticker op en dan is de prijs ineens een stuk lager. Dat is het verschil tussen plakken en knopen.
Kapitein
Naast Henk heb je Nico Tijsen. Nico is het creatieve brein achter Rivièra Maison en Nico ontwerpt net zo makkelijk weer een ander kandelaartje of windlicht want de collecties moeten wel minimaal tweemaal per jaar worden ververst. Het lijkt allemaal hetzelfde, misschien is het dat grotendeels ook wel, maar door regelmatig met een andere thema te komen en een bijpassende presentatie weet het bedrijf toch iedere keer massa’s mensen in beweging te krijgen, ook internationaal. Zoals nu met ankertjes, blauwe kussens, gestreepte handdoeken en Bretonse truien. Met Henk als stuurman en kapitein tegelijkertijd. Zeg maar een echte roerganger.
Varen op de wind
Ik zou graag eens per zeilboot de Bretonse kust verkennen. Dat lijkt mij echt gaaf. En ik houd ook van havens met vissers. Maar om daar te komen heb je wel goede wind nodig want je hebt te maken met forse getijdenverschillen en sterke stroming. En dan maak ik mij niet meer druk over windlichten die veel te duur worden verkocht. Want je kunt wel lucht verkopen, maar van de wind alleen kun je niet leven. Ook Rivièra Maison niet.
Aribert Guiking