Er zijn te veel woonboulevards en er zijn 51 miljoen inwoners nodig om tot een rendabele exploitatie te komen van alle bestaande meters, zo betoogt Sietske van der Linden van INretail.
Van der Linden, beleidsmedewerker bij brancheorganisatie INretail, deed de uitspraak in een artikel van de NRC van afgelopen zaterdag. In het artikel werd gepreludeerd op de Paasdagen waarbij op Tweede Paasdag traditioneel door veel mensen een bezoek wordt gebracht aan de meubelboulevard. Of dat afgelopen maandag het geval was, weet Van der Linden niet. Wel weet zij dat er slechts ruimte is voor zo’n dertig tot veertig woonboulevards terwijl er momenteel 137 zijn. ‘Er zijn sowieso teveel winkelmeters, het beperkt zich niet alleen tot de woonboulevards’, aldus een toelichting van Van der Linden.
Onderzoek
In een onderzoek naar de toekomst van meubelboulevards door de TU Delft van december 2013 komt naar voren dat experts het er over eens zijn dat er een overschot is aan woonboulevards, maar de cijfers daarover variëren van 10 tot 80%. Het geeft aan dat het probleem wordt onderkend, maar dat over de grootte ervan nogal verschillend wordt gedacht. Datzelfde geldt voor de oplossingen die experts aandragen. Sommigen denken dat alleen grootschalige boulevards zoals Alexandrium in Rotterdam en Villa Arena in Amsterdam en wat kleinere woonmalls levensvatbaar zijn, anderen denken dat een IKEA-vestiging nodig is om te kunnen overleven.
Complex probleem
Vrij algemeen is de opvatting dat de mogelijkheid tot ‘leisure’ nodig is om woonboulevards toekomstbestendig te maken en te houden, maar ‘het mag geen pretpark worden’, zo stelt het rapport. Volgens Van der Linden is het probleem complex en gaat het niet alleen om winkelmeters of concrete invulling van de centra. Probleem is dat er veel partijen belangen hebben bij de bestaande woonboulevards: gemeenten, projectontwikkelaars, vastgoedmaatschappijen, huurders en overheden als Provincie en het Rijk. Het betekent dat besluiten moeilijk tot stand komen. Van der Linden: ‘Een oplossing weet ik ook niet en het is een traag proces. Maar er zijn goede voorbeelden waar wel wat gebeurt en de diverse partijen zitten ondertussen wel bij elkaar aan tafel. Dus er is wel degelijk beweging gaande.’