Morgen is het precies een maand geleden dat in Nederland bij iemand werd vastgesteld dat hij besmet was met het coronavirus. Het was een man uit Loon op Zand die kort daarvoor in Lombardije was geweest en daarna carnaval vierde. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis in Tilburg. Daarna ging het snel. Brabant, Nederland en vrijwel de hele wereld strijdt nu tegen het besmettelijke virus.
Elf dagen na die eerste virusvaststelling was ik in Tilburg stad op het hoofdkantoor van Kwantum. Ik werd door een mevrouw opgehaald die enige afstand hield en een paar verdiepingen hoger schudde ik de hand van mijn gesprekspartner. Zonder de ontwikkelingen in de buitenwereld te bagatelliseren vonden wij beiden dat wij dat konden doen hoewel wij wisten dat Tilburg toen al als brandhaard van het coronavirus bekend stond. Nu, twee weken later, zouden wij dergelijk gedrag buitengewoon dom vinden en minister Grapperhaus zou het zelfs als asociaal betitelen. Voor de goede orde: ik kuch niet en heb geen snotterneus.
Bovenstaande geeft aan hoe snel de wereld kan veranderen. Als wij ons puur beperken tot de woon- en interieurbranche dan blijkt dat de industrie nog verbazingwekkend goed kan produceren hoewel er barstjes beginnen te komen in de output vanwege aanvoerproblemen van onderdelen. Bij woonwinkeliers loopt het bezoek echter in snel tempo terug hoewel de meeste winkels nog gewoon geopend zijn. Op afstand blijven is geen probleem want de aanloop is daarvoor te gering en de oppervlaktes, zeker bij meubelzaken, relatief erg groot.
Momenteel noteren bouwmarkten en tuincentra gemiddeld 40% meer bezoek en de vraag is of als het klussen en tuinieren is afgerond mensen hun (vakantie)geld willen spenderen aan meer duurzame interieurproducten. Vanwege het gedwongen thuiswerken en de sluiting van scholen moeten met name gezinnen een oplossing vinden om iedereen goed hun werk te kunnen laten doen. Met zijn allen aan tafel is leuk, maar voor hoe lang?
Door het gedwongen binnen blijven blijkt een goede bank toch belangrijker dan gedacht. En een lekker bed bewijst zijn waarde als mensen, wetend dat zij toch weer een dag thuis zullen moeten blijven, 's morgens merken dat zij uitgerust wakker worden. De reclames van een corona bank – met z'n allen gezellig op de bank – zullen vast komen. Of de crisisbank waarop je kunt zitten, slapen en voorzien is van een uitklapplateau voor een laptop of iets dergelijks.
Wie weet worden mensen nu niet meer wakker door de wekker, maar door het licht dat naar binnen piept. Of gaan zij zich irriteren aan de zon die onbarmhartig naar binnen schijnt, iets wat zij normaliter alleen in het weekend merken en dat fijn vonden, maar nu als vervelend ervaren. Wishful thinking voor detaillisten? Zeker, maar ik denk dat het slim is om nu meer dan ooit uit te gaan van menselijk gedrag en niet te denken vanuit producten, iets wat veel winkeliers doen en producenten in nog sterkere mate.
In de talloze filmpjes die nu massaal via internet gedeeld worden, blijken mensen enorm creatief te zijn omdat zij in een een bijna lockdown zitten. Verveling, ontregeling en het wegvallen van routines geven ruimte aan onvermoede kwaliteiten. Tegelijkertijd wil iedereen bepaalde zekerheden om aan vast te houden en die moeten zij letterlijk en figuurlijk in huis vinden.
De bekende folders met twee matrassen voor de prijs van een, het actielaminaat en de zogenaamd afgeprijsde bank zullen nog wel even blijven komen, vrees ik. Maar de voorspelbaarheid daarvan zou wel eens kunnen veranderen als iemand of een bedrijf zich daarvan unlocked en met een andere presentatie komt die appelleert aan de huidige tijd.
Aribert Guiking