Gisteren was ik, samen met zo’n zeventig andere journalisten, op bezoek in een meubelfabriek in Portugal. In Porto liet de Koelnmesse aan journalisten uit heel Europa weten wat zij gaat doen tijdens de internationale meubelbeurs IMM in januari 2016. Rondom de persconferentie hadden wij toeristische, culinaire en ook vakinhoudelijke uitstapjes en daarom liep ik ineens rond in een fabriek waar stoelen worden gemaakt. Overal in de fabriek waren mannen en vrouwen bezig met zagen, schuren, lijmen en spuiten en alles in een hoog tempo. Puur handwerk en de geur van hout steeg op. Mooi om te zien en opvallend hoeveel handwerk daarbij komt kijken.
Rollerbank
Daarna bezochten wij een tweede fabriek, een kastenfabriek. Een grote, lichte hal met op verschillende plekken een paar machines en opvallend weinig personeel. Overal lagen stapels spaanplaat en na verzaging stonden deze in delen ergens rechtop; dat zou een kast gaan worden. Het hele productieproces was vergaand geautomatiseerd en het bleek dat een Nederlander dat allemaal zo had geregeld. Handig gedaan, maar voor de bezoekers was het minder spectaculair om te zien. Efficiency versus handwerk bleek mentaal in het voordeel van het laatste uit te vallen. Liever veel Portugese handen die handmatig schuren en spuiten dan platen die gedachteloos over rollerbanken naar de volgende machine schuiven.
Gründlich en pünktlich
De avond tevoren was de complete journalistenclub naar een fabriek geweest waar port wordt gemaakt waarbij wij tussen enorme houten vaten uitleg kregen over het bereidingsproces. Hoewel dat industrieel verloopt, waren de foto’s van de blote voeten die de druiven fijnstampen toch veelzeggend- dat viel op. Zo maakten wij in twee dagen tijd een groot aantal uitstapjes en alles was perfect georganiseerd, laat dat maar aan die Duitsers over. Dan gaat alles gründlich en pünktlich.
Soepel oplossen
Het meeste werk was overigens gedaan door Portugezen, zo bleek uit navraag. Mocht er tussentijds wat te moeten worden geschoven in het programma dan werd dat door hen soepel opgelost. Dan zaten de mensen van de Koelnmesse direct druk te bellen en te kijken in hun paperassen, dat wel. Maar wij als bezoekers merkten daar niks van. De paar hippe Spaanse dames van weet-ik-welk blad, de blonde Deense van een designmagazine, de Turk zonder snor, een compleet regiment Duitse Presse Menschen en de andere journalisten genoten met volle teugen.
Gesjoemel Volkswagen
De stemming in kleine kring sloeg wat om toen het grote gezelschap op dag 2 gefaseerd huiswaarts keerde. Toen ik gistermiddag met wat buitenlandse collega’s stond te wachten op het busje voor transport naar het vliegveld bleek dat ondanks het drukke programma velen via internet op de hoogte waren van het gesjoemel van Volkswagen. Op weg naar het vliegveld vertelde de Fransman naast mij dat het een ramp was voor het merk. En eigenlijk voor de hele natie. Het merk ‘Made in Germany’ werd volgens hem nu in twijfel getrokken en dat zou zijn weerslag krijgen op de hele industrie. De Duitse degelijkheid donderde volgens hem volledig in elkaar en naast de vele vluchtelingen had Duitsland er nu een tweede groot probleem bij.
De man leek zich te verkneukelen in de ellende die Duitsland over zich heen zou krijgen. De perfecte persreis van de Koelnmesse leek te eindigen in een Duits drama.
Ik vroeg mij af hoe dit moest gaan aflopen want wij reden in een busje van Duitse makelij. Gelukkig, een Mercedes.
Aribert Guiking