Volgende week zijn de Vakdagen Parket & Woninginrichter. Over welk vak hebben wij het dan eigenlijk? En wat houdt dat vak in?
Over een paar dagen beginnen in Gorinchem de Vakdagen Parket en Woninginrichter. Eerder dit jaar waren in Nieuwegein de Home Trade Center vakdagen jaar en later dit jaar wordt in Utrecht Interieur Vak Lab gehouden. Dat laatste is een eendaags evenement voor ‘interieurprofessionals’. Alle drie zijn het eigenlijk beurzen, maar die term is blijkbaar uit de gratie en het woord ‘vak’ schijnt belangrijk te zijn voor zo’n evenement. Die eerste, de Vakdagen Parket en Woninginrichter heeft nog het meest met een vak te maken. De beurs - want dat is het - trekt veel parketteurs en dat zijn mannen die vooral met hun vak bezig zijn en weinig met verkoop, marketing of andere commerciële poeha.
Vakbekwaam
Daarnaast zijn er in Gorinchem demonstraties van apparaten, worden ter plekke vloeren gelegd, geschuurd en gelakt en wordt het Nederlands Kampioenschap Parketleggen en het Nationaal Kampioenschap Woningstofferen gehouden. Daarin kunnen deelnemers laten zien hoe goed zij hun vak beheersen, hoe vakbekwaam zij zijn. Wat het specifiek vakmatige was op de beurs in Nieuwegein heb ik in februari niet kunnen ontdekken en wat Interieur Vak Lab inhoudt, zal nog moeten blijken want het zal de eerste keer zijn komende september.
Informatie van internet
Van de beursorganisatie hoor ik altijd dat mensen die ‘serieus met hun vak bezig zijn’ naar hun evenement moeten komen, maar wat met dat vak bedoeld wordt, blijft in het vage. Het kan toch niet zo zijn dat hiermee alleen wordt bedoeld ‘ jezelf informeren’? Want wat heb je daaraan als je retailer bent? Jouw potentiele klanten zijn consumenten en die hebben niks aan jouw kennis want zij harken zelf hun informatie bij elkaar over zitmeubelen, matrassen en parket. Voor zij de winkel binnenstappen, weten zij ‘alles’ over het product wat zij willen aanschaffen en wat jij als retailer vakkennis noemt, plukt de consument in een paar uur van internet.
Kennis in kader plaatsen
De informatie van de consument is veelal losse informatie, zonder enige samenhang. De retailer die met zijn vak bezig is, heeft ook die informatie maar bundelt deze tot kennis. Kennis van producten, materialen, eigenschappen, gebruik, ontwikkelingen in de markt etc. Die kennis kan hij in een breder kader plaatsen en daardoor kan hij gedoseerd informatie doorgeven en adviseren waardoor de klant misschien merkt dat hij eigenlijk nog niet zoveel kan met die losse bij elkaar gesprokkelde informatie.
Dozenschuiver
Juist omdat de consument zo goed geïnformeerd is/denkt te zijn, komt het aan op vakkennis. En meer dan dat. Juist nu zullen retailers moeten laten zien dat zij vakspecialist zijn en meer zijn dan een dozenschuiver. Want er zijn massa’s niet-specialisten die ook meubels, vloerbedekking, verlichting en raamdecoratie verkopen. Blijkbaar hoef je daarvoor geen vak te leren.
Rare naam
Als beursorganisaties exposanten weten te trekken die hun bezoekers kunnen voeden met vakkennis, dan mogen van mij die beurzen gaan wapperen met termen als vakdagen. Maar als het gewoon een beurs is, noem het dan ook zo. De Vakdagen Parket & Woninginrichter is natuurlijk een rare naam. Net zoiets als Vakdagen Gordijn en Parketteur of Vakdagen Meubel en Stoffeerder. Wie geeft nu zijn beurs de naam mee van een product en een mens? Maar goed, er gebeuren op die beurs wel een aantal zaken die te maken hebben met het vak dat de bezoeker uitoefent. En dan mag je zeker spreken van vakdagen. Maar maak er volgende keer wel normaal Nederlands van. Normaal Nederlands schrijven, da's ook een vak.
Aribert Guiking