Volgende week begint het beurzencircus weer te draaien. Heimtextil in Frankfurt is de eerste grote internationale beurs, speciaal voor geïnteresseerden in interieurstoffen en bedtextiel. Daarna volgt Domotex met vloerbedekking en de IMM voor de meubelen. Ook in eigen land gaat de carrousel langzaam draaien en wie zich professioneel bezig houdt met inrichten zal de boer op moeten.
Dat 'moeten' heeft de afgelopen tien jaar behoorlijk aan dwingende kracht ingeboet gezien de teruggelopen bezoekersaantallen. Vrijwel iedere beurs, en dat geldt zeker voor de evenementen die al wat langer bestaan, heeft daar mee te maken en daar dragen zij zelf aan bij. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar aan het begin van deze eeuw stelde internet nog vrijwel niks voor. Een site laten maken kostte kapitalen, de verbindingen waren traag en smartphones bestonden nog niet.
Nu kun je online een beursbezoek van tevoren plannen, inclusief afspraken, kortste route op het beursterrein en diverse apps downloaden die extra informatie geven. De pers wordt maanden tevoren doodgegooid met berichten over extra toeters en bellen tijdens de beurs, blogs worden je bijna opgedrongen en er volgt een stortvloed aan berichten op social media. Op de beurssite kun je doorklikken naar exposanten die graag hun nieuwtjes al weggeven.
Dat was vroeger anders. Vakbladen (die toen nog floreerden) wilden vóór de beurs uitpakken met een ‘beursspecial’ en dat betekende eindeloos bellen, faxen en later ook mailen: kunt u wat info opsturen a.u.b. Want je zei een vakblad te heten en dan moest je dat duidelijk maken aan je lezers. Exposanten waren echter terughoudend; kom maar naar de beurs, daar laat ik je het graag zien!
En nu? Nu sturen ze ongevraagd foto’s en informatie op over hun ‘beursprimeur’ en desnoods de hele catalogus in PDF. Sommigen geven een linkje zodat je een gratis ticket kunt downloaden. Je moet trekken aan je klanten om ze te laten komen.
Mede door deze voorinformatie loopt het aantal beursuren per bezoeker terug en als ze komen is het kijken-kijken en pas veel later kopen. Hopelijk.
Als vakblad of site heb je daarom in bepaalde opzichten niet zo veel meer te vertellen aan je lezers, ze weten het al lang.
Deze week las ik iets over andere professionals die zich met de beurs bezig houden, de beursanalisten. Journalisten hadden uitgezocht wat die financiële wijsneuzen in 2016 hadden voorspeld over de koersen en of dat klopte. Dus niet, ze zaten er continue naast. Ik wist al lang dat het klaplopers waren die opgeklopte financiële prietpraat verkopen aan mensen die teveel geld hebben. Nu werd het door de feiten gestaafd.
Ik doe mijn best om wel iets te kunnen toevoegen aan wat de bezoekers van deze site lezen en willen weten. Gezien de wederkerende respons lukt dat steeds beter. Daar gaan we dit jaar nog een schepje bovenop doen. En dat is wat anders dan opscheppen.
Aribert Guiking