Het gaat de goede kant op met Nederland. Dat is te merken aan het aantal en de inhoud van de reacties op mijn blog van vorige week. Beestjes zorgen blijkbaar voor beweging.
Ik had al zo’n vermoeden, maar weet het nu zeker; het gaat weer goed komen met Nederland. Afgelopen maandag zei Klaas Knot, de nog steeds ‘verse’ nieuwe directeur van de Nederlandsche Bank, dat hij het gevoel had dat Nederland uit de recessie was. Let wel, dat gevóel had hij. Hij wist het nog niet zeker – want de cijfers zijn er nog niet – maar onze oppergeldbaas denkt dat de dalende lijn in de economie de andere kant ombuigt. Ondertussen zijn ze in Den Haag nog steeds aan het bakkeleien over wat in de tijd van Lubbers ‘ombuigingen’ heette. Gelukkig noemen zij nu het beestje gewoon bij de echte naam: bezuinigingen.
Bedwantsen en tapijtkevers
Over beestjes gesproken: vorige schreef ik naar aanleiding van dierendag over een vlooienplaag in huis, tapijtkevers in de tuin en bedwantsen in hotelbedden. Nou, dat heb ik geweten. De mails stroomden binnen als ware het een kolonne tapijtkevers die gestaag oprukte en zich in mijn mailbox nestelde. De eerste reactie was ‘Ik krijg er de kriebels van’. Daarna ging het alle kanten op. Een leverancier van boxsprings voor hotels laat weten het probleem te kennen en zegt binnen een paar weken met ‘een oplossing’ te komen. Een redacteur van een vakblad over 'slapen' wil er wellicht aandacht aan besteden in het blad. En een leverancier van karpetten mailt het prima te vinden dat tapijtkevers hun gang gaan. ‘Kunnen wij weer nieuw tapijt verkopen.’
Monsters op tv
Een leverancier van bedtextiel laat weten dat de suggestie om anti huisstofmijtlakens en bedwantswerende matrassen te verkopen niet besteed is aan de vakhandel. Hij schrijft: ‘Het hele ‘beestjes verhaal’ is in mijn beleving geknipt voor verkoop via Tell-Sell achtige-kanalen. En social media. Er zijn talloze experimenten geweest met antibacteriële moltons, jersey's en matrassen. Het heeft zich nooit ècht doorgezet via de vakhandel. De beleving van al die kriebelende enge beestjes, sterk uitvergroot tot ware monsters die je 's nachts allerlei enge jeukende bulten doen bezorgen, dat kan perfect op tv.’
In de medische wereld wordt wel gebruik gemaakt van allerlei specifieke producten, zo stelt de leverancier. Maar hij concludeert: ‘Enge beestjes in bed, of hightech lakens en slopen in het ziekenhuis, uiteindelijk gaat dat aan de gemiddelde consument voorbij. De meerderheid gaat voor goedkoop. Dan maar wat vaker krabben in bed.’
Positief denken
Een fabrikant van complete slaapsystemen kreeg een mail over deze blog en vraagt ‘deze voortaan door te sturen’ naar een collega. Misschien spontaan jeuk gekregen? Misschien even een collega digitaal uitslag bezorgen? De meest ontvangen reactie was dat mensen het ‘een leuk verhaal’ vonden. Tja, het is maar wat je leuk vindt. Ik heb de laatste week nog anderhalve vlo gevangen en dat vond ik toch iets teveel omdat ik dacht er van verlost te zijn.
Positief denkend dacht ik bijna de makkelijke conclusie te trekken dat die vlooienuitbraak en media aandacht voor bedwantsen symbolisch was voor andere activiteiten. Symbolisch voor een langzaam weer omhoog pruttelende economie. Maar dat is natuurlijk iets te simpel gedacht.
Beursindex
Toch zijn die vele reacties op zo’n prikkelend stukje een teken aan de wand. Want het feit dát men reageert en het gelezene oppikt om zelf aan het denken en mailen te slaan, zegt wat. Namelijk dat er tijd is om te lezen en te reageren. Het lijkt subtiel. En dat is het ook. Maar het feit dat het niet meer alleen steunen & kreunen is, maar dat men ook weer verder kijkt dan de eigen winkel of fabriek, stemt mij hoopvol. Misschien dat de vlooienindex, die altijd na de grote vakantie naar een piek toegaat, een betere indicator is dan de beursindex. Als Klaas Knot zegt het gevóel te hebben dat het langzaam beter gaat met de economie, dan wil ik nog wel een keer een vlooienbeet voelen.
Maar niet te vaak.
Aribert Guiking