‘Wie niet aangesloten is, wordt uitgesloten’. Met deze kop probeert het Duitse vakblad Möbel Kultur reclame te maken voor een door henzelf georganiseerde bijeenkomst over ontwikkelingen in de meubelbranche. De uitspraak komt van een trendonderzoeker die stelt dat ondernemers in deze branche zich bewust moeten zijn van de digitalisering van de samenleving waardoor deze ingrijpend verandert. Ga je hierin niet mee, sluit je je daar niet bij aan, dan kun je het wel vergeten, dan raak je uitgesloten, is zijn stelling.
Wat hij in een mini-interview met het blad wil zeggen is: alles wordt technologisch met elkaar verbonden en daar moet je in mee gaan. Het lijkt veel op uitspraken van burgemeesters, Kamerleden, topmannen van bedrijven en hotemetoten in de zorg die nieuw aantreden en allemaal zeggen dat ze willen verbinden.
Daar moet ik van kotsen; dat woord verbinden.
Verbinden doen ze bij de Eerste Hulp of in het ziekenhuis. Zelf heb ik enorm veel verbonden toen ik in militaire dienst zat, in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ik zat bij de Verbindingsdienst en moest in een telefooncentrale een koord in een gat prikken als er een klepje naar beneden viel. Dan kreeg ik iemand aan de lijn die contact zocht met iemand anders. Met een ander koord kon ik die verbinding tot stand brengen.
Het klinkt zowel primitief als ingewikkeld en dat was het ook, maar de bedoeling was duidelijk; ik moest een 1 op 1 relatie tot stand brengen.
Tegenwoordig is dat vrijwel uitgelsloten want zowel bedrijven als privé personen facebooken, twitteren en instagrammen de hele dag door naar jan en alleman en niemand in het bijzonder. Ze (ver)schieten zogenaamde informatie in de hoop dat je iemand raakt.
Gelukkig bestaat er zoiets als het verzamelen en analyseren van de enorme brij (pseudo-)informatie en kun je met big data profielen opstellen en mensen ‘gerichte aanbiedingen’ doen, zo kakelen moderne marketeers en digitale wijsneuzen.
Dat veel bedrijven, en zeker de vele kleine bedrijven in de woonbranche, daar niks mee kunnen is duidelijk. INretail directeur Jan Meerman verwoordde dat afgelopen maandag mooi in zijn wekelijke column op de site van de retailorganisatie. Volgens hem is een persoonlijk gesprek in de winkel minstens net zo belangrijk als de informatie (data) die volgens hem in de hoofden van veel retailers zitten want zij kennen hun klanten vaak heel goed. Big data, small talk, is zijn heldere advies.
Ik kan mij daar wel in vinden. Pakweg 25 jaar geleden bestonden er nog telefoons met een draaischijf waarmee je een nummer moest draaien. Dat duurde best lang, maar aan de andere kant werd meestal opgenomen, in tegenstelling tot nu. Als je per ongeluk de verkeerde persoon aan de lijn kreeg, zei je: sorry, verkeerd verbonden.
Dat is nu verleden tijd en dat mag, nee moet nu ook gebeuren met het woord ‘verbinden’. Vanaf heden is dat woord hopeloos ouderwets en volkomen achterhaald.
Aribert Guiking