Vrouwen betrekken hun man actief bij de aankoop van meubelen, maar negeren zijn mening als die afwijkt, zo blijkt uit onderzoek. Dat wisten wij al lang, maar hoe gaan verkopers op de winkelvloer hier mee om?
Je hebt van die onderzoeken waarvan je eigenlijk al weet wat de uitkomst is als je begint, maar waarbij je toch benieuwd bent naar de resultaten. En waarbij je verrast bent door de uitkomsten, hoe voorspelbaar die ook zijn. Het betreft in dit geval een onderzoek van de online woonwinkel LevaLeva onder 1250 koppels die meubelen willen kopen. Het onderzoek toont aan dat vrouwen beslissen wat voor meubels er gekocht worden en dat de man hierover eigenlijk geen zak te vertellen heeft. Die wordt, notabene door zijn eigen vrouw/vriendin, aan de kant geschoven en mag eventueel opdraven als het om onderhandelen of betalen gaat.
Samen beginnen
Het begint allemaal nog goed. De samenwonende stellen hebben de intentie alles samen te doen; 59% zegt samen op pad te gaan voor het voorwerk en 83% heeft de intentie de knoop samen door te hakken. Als zij niet samen op pad gaan, doet overwegend de vrouw het voorwerk. Zij bezoekt winkels, leest de bladen, surft over het web, schift het aanbod en legt vervolgens een afgebakend rijtje opties aan de man voor. De man mag daarna helpen beslissen. Of in ieder geval net doen alsof. Want, o wee als de man een andere mening heeft, dan zijn de rapen gaar.
Meningsverschillen oplossen
Dat gebeurt al snel want bijna 70% van de samenwonende stellen krijgt meningsverschillen tijdens de aanschaf van meubels, zo blijkt uit het onderzoek. Soms gaat dat over de prijs, maar meestal over de stijl. Liefst 48% van de geplande aankopen gaat vergezeld met onenigheid over de gewenste stijl. Meningsverschillen worden doorgaans opgelost doordat de vrouw zich uiteindelijk niets van de mening van de man aantrekt en 15% heeft ‘vrijwel altijd’ ruzie over meubelaankopen. Pakweg 20% van geplande meubelaankopen gaat niet door omdat er geen werkbare oplossing gevonden wordt. Als het op onderhandelen of betalen aankomt, krijgt de man wel een sterkere rol. Niks nieuws onder de zon dus.
Partner negeren
Maar goed, vier van de vijf geplande aankopen gaat wel door, ondanks de meningsverschillen. Het is echter wel zo dat 36% van de respondenten aangeeft aan een beslissing te forceren door de mening van de partner te negeren, dan wel zijn/haar mening door te drukken. Van die 36% is de overgrote meerderheid vrouw.
Vrouwvriendelijke marketing
De vraag is nu: wat moet de verkoper op de winkelvloer met deze uitkomsten? Moet je de marketing, de inrichting van de winkel, het gebruik van kleuren, het taalgebruik, de website en in feite de totale sfeer van je zaak in een ‘vrouwvriendelijk’ jasje gieten? Als er een stel in de winkel komt, de man negeren? De vrouw pleasen en vooral haar aandacht geven? Een grote tafel met mannenlectuur in de winkel zetten en zorgen voor een snelle internetverbinding zodat ‘hij’ lekker kan gaan internetten? Snel achterhalen wat de stijlvoorkeur is van de vrouw en daarmee aan de slag gaan? Proberen de ideeën van de vrouw iets af te zwakken en die van de man iets aan te dikken? Dat laatste lijkt mij van niet als je weet dat het toch vaak de vrouw is die de eindbeslissing neemt, desnoods tegen de wens van de man in.
Oude lullen
Wie kijkt naar de man-vrouwverhouding op de wínkelvloer begrijpt nu waarom het zo slecht gaat met retailers in de woonbranche. Vrouwen beslissen over de aankopen, maar de verkopers zijn over het algemeen mannen, zo blijkt uit de Arbeidsmarktprognose van de stichting WoonWerk. Alleen bij de gemengde zaken is iets meer dan de helft van het personeel vrouwelijk, maar bij keukenzaken is 67% van de verkopers een man. Bij de kurk-, laminaat- en parketzaken is dat 77% en mag je spreken van een oververtegenwoordiging van ‘oude lullen’. De vergrijzing in de woonbranche is de sterkste van de totale non-foodretail en zet de komende jaren door. Naar verwachting is in 2025 de gemiddelde leeftijd bij woningtextielzaken 47,2 jaar, in meerderheid mannen.
Verkoper is lachende derde
Terug naar nu. Misschien moet je als verkoper vooral in de gaten houden wat het onderzoek aangeeft. Komt er een stel in de winkel: ga dan niet tegen die vrouw in, zij zet toch door. En knoop vooral dit in je oren: ruim een derde van de stellen die wel wat koopt, komt er uit dankzij een compromis waar niemand echt blij mee is. Behalve dan de verkoper want die kan uitrekenen dat er - ondanks de nieuwe spullen - toch veel consumenten ontevreden zijn over hun aankoop. Dus kan na een tijdje het spel weer van voren af aan beginnen.
Aribert Guiking