De Duitse inkoopgroepen EMV en Garant gaan samenwerken om zo een nog grotere inkoopkracht te formeren. Concurrenten VME en Union maakten die deal vorig jaar al en zo worden de machtige Duitse inkooporganisaties nog groter.
Met als afzetmarkt honderden retailers die keukens en meubels verkopen kunnen de inkooporganisaties de producenten een worst voorhouden: kijk eens wat een leuke opdracht wij voor jullie hebben. De producenten moeten vervolgens met minimale marges genoegen nemen want de concurrentie is groot en en wordt ieder jaar sterker. Zo nemen de inkooporganisaties de producenten in de houdgreep.
Datzelfde geldt min of meer voor de retailers want de inkoopgroepen nemen hen een aantal zaken uit handen: collectievorming, uiteraard de inkoop, marketing en financiële afhandeling met de leverancier. Fijn voor die retailers,maar gevolg is wel dat honderden winkels min of meer hetzelfde assortiment bieden. Want de inkoopgroepen kunnen zich vanwege de schaalgrootte geen experimenten veroorloven en zullen altijd kiezen voor commerciële modellen want die hebben de grootste kans op succes.
Zo verschraalt het aanbod en worden de potentiële kopers – miljoenen Duitse consumenten – gek gemaakt met reclames die net zo eenvormig en voorspelbaar zijn als de producten die hen worden aangeboden. Volgepropte folders in felle kleuren met veel geel en/of rood en vaak voorzien van aanprijzingen door een BD'er (bekende Duitser) gelardeerd met Knallpreisen, Rabatte van tientallen procenten en ja- het Gewinn ligt voor het oprapen. De producten worden neergeplempt in grote winkels, de beruchte Möbelpalaste. Die zijn nou niet bepaald gezellig als wij dat bekijken met Nederlandse maatstaven.
Want dat is blijkbaar toch iets typisch Nederlands. De Duitse meubeldiscounter Poco streek medio 2015 neer in Enschede en dat was mogelijk de voorbode van een Duitse invasie, zo werd door insiders gesuggereerd. Nu, amper vier jaar later, gaat de winkel binnenkort sluiten en wie de reacties leest op sites van plaatselijke media ziet de redenen: sfeerloos, typisch Duits, geen gezellig koffiehoekje, enzovoort. 'De Duitse concerntop is herhaaldelijk gewaarschuwd dat de Nederlandse markt wezenlijk anders is, maar ze zijn eigenwijs geweest', schrijft iemand.
Toch grappig. Zo'n overstap over de grens wordt goed doordacht, zou je zeggen. Maar blijkbaar niet goed genoeg. Het Duitse Hornbach is Nederland wel succesvol en dat lijkt ook op te gaan voor concurrent Bauhaus, maar een bouwmarkt is toch wat anders dan een meubelwinkel. In Duitsland werken de grote meubelzaken met Flache Konzepte waarbij precies wordt omschreven wat de vierkante meters met een bepaald product moeten opleveren. In Nederland kiezen winkeliers meer voor 'sfeerhoekjes' waar consumenten 'inspiratie kunnen opdoen'.
Van dat laatste word ik kotsmisselijk want iedere foto, plaatje of praatje over interieurproducten wordt hier te lande gepresenteerd als 'inspiratie', maar het werkt blijkbaar wel. Althans, consumenten blijken daarvoor gevoelig te zijn.
Aribert Guiking